Koffers

In mijn jeugd speelden we wel eens het spelletje: "Ik ga op reis en ik neem mee....".
Als ik als eerste aan de beurt was, zei ik: " Een koffer", want ja, waar moet je anders al die spullen in doen, als je weggaat? Daarna kwam de tandenborstel, de onderbroek, de handdoek, de tandpasta, de zeep en later de iPad.

Soms, als ik zo langs de bagageband van Schiphol sta te wachten, mijmer ik wel eens over waar al die koffers zijn geweest, die zo langskomen, met allerlei labels van verre oorden eraan.

Vroeger had je die bruine koffers, ik heb er hier nog eentje van mijn oma en eentje van mijn moeder, met metalen sluitingen, die een knal geven als ze open gaan. Die koffers gingen door Nederland en soms naar Duitsland. Er stond een adres in en het hoogst nodige ging mee.
Hierna kwamen de linnen koffers, veelal met ritssluitingen, zodat ze konden uitbuiken. Maar toch altijd in een wat saaie, conservatieve kleur als grijs, zwart en donker blauw. Er zijn kleine, grote, met een harde schelp, met wieltjes, zonder wieltjes, beschadigd of niet, bekende merken als Samsonite, Carlton, Kipling, Oilily, trolley's, met spanbanden of helemaal in het plastic, ze draaien wat rondjes op de bagageband! Soms nog wat afwijkende maten, dan is het een snowboard, of een cadeau voor de familie...

Waar zijn die koffers allemaal geweest? En met wie gaan al die koffers mee? Ze komen overal, in vliegtuigen, in treinen, bussen, boten en auto's.  Sommige koffers hebben nog stickers van vorige reizen, controles onderweg, de reismaatschappij of gewoon, iets ter herkenning. Want het komt er een keer van; sta je te wachten op je koffer, met al je noodzakelijke reisattributen erin; komt ie niet aan! (en die van mij was nog wel rose, zo herkenbaar als wat...) Wat dan?

Ja, bagage claimen, in elke taal, op elke luchthaven is het mogelijk, maar ondertussen: geen tandenborstel, onderbroekje of zwempak. Het is mij wel eens overkomen, gelukkig met een groep medereizigers, maar in het midden van de bush, waar geen winkels zijn! Van een mevrouw kreeg ik een t-shirt, van een heer een paar sokken, een (schoon) onderbroekje, een washandje e.d., ja, zelfs een deostick werd mij aangeboden. Maar toch, wil niet iedereen zijn eigen koffer? Met de herkenbare onderbroekjes van thuis, de geurtjes van thuis, de toilettas met de persoonlijke dingen....
Na 2 dagen werd de koffer doorgestuurd naar mijn bestemming, onder begeleiding! Want, een koffer alleen op reis, nee, dat kan niet.... stel je voor dat er iets in zit wat niet tot de "normale" uitrusting behoort..(het was wel in Rio, Zuid-Amerika).

Tegenwoordig heb ik een groene koffer, harde schelp, met een groot voordeel; je kunt erop zitten! En hij is niet zwaar, zodat ik veel kilo's mee kan nemen, zonder de kilo's van de koffer te berekenen. Ha! En die is dus al op veel plekken geweest; Amerika, Canada, Alaska, Ierland, Wales, Curacao, Portugal, Frankrijk, Duitsland, Malediven, Zwitserland, Oostenrijk, Belgie, Luxemburg, maar het mooiste plekje waar die koffer geweest is, is toch THUIS !