Eiland

Zit ik weer op een eiland... Weliswaar bewoond, of beter; overbevolkt. Wat bezielde mensen vroeger om op een stuk rots te gaan bouwen? Ja, het zal wel te maken hebben met de strategie; vanaf een top kun je uitkijken over het eiland en dus de vijand zien aankomen. Maar anno 21 ste eeuw is dat toch niet meer nodig? Dan kun je ook bouwen op lager gelegen gedeelten van het eiland. Maar nee hoor, we gaan gezellig met z'n allen zo dicht mogelijk op elkaar zitten. En 's ochtends met z'n allen in de file naar beneden, want daar is werk, b.v. in de toeristenindustrie, of visindustrie. En 's avonds gezellig met z'n allen weer in de file de berg op. Dit heb ik nu al een aantal avonden mogen aanschouwen, heerlijk op een terrasje, met een wijntje en in de uitlaatgassen. Het eten doen wij het liefste binnen, daar worden we op een andere manier uitgerookt.
Ondertussen rijden de bussen, auto's, kiepwagens, toeristenbussen, motoren e.d. langs. Vreemd, ik heb in al die dagen nog maar 1 Toyota Prius gezien, maar eentje! Op al die duizenden milieuvervuilers. Maar ja, wat wil je, de benzineprijs is hier € 0,95 de liter, dan hoef je geen hybride te rijden; het mag duidelijk zijn, ik zit niet op Terschelling. Iemand enig idee waar wel?

Ik ga op reis en ik neem mee . . .

Mijn tandenborstel... Zo ging het spelletje toch? Nu ik regelmatig op reis ga, merk ik dat ik steeds minder nodig heb, behalve die tandenborstel, die gaat altijd mee. Dan, de noodzakelijke dingen, zoals het paspoort, poen en pillen (de drie p's), het liefst in de handbagage, en in die handbagage mogen geen scherpe voorwerpen of vloeistoffen zitten. Ik heb het dan over reizen per vliegtuig. Dus drink ik braaf mijn flesje water leeg voor de douane, om het vervolgens na de douane weer te vullen met water. Bijzonder beleid, ook dat van die scherpe voorwerpen. Zakmessen worden in beslag genomen, maar daarna krijgt men in het vliegtuig bestek, waaronder een vlijmscherp mes (op goedkopere vluchten is dit van plastic, ha!). Over het eten kan ik nog een aparte blog schrijven.

Belangrijk zijn goede schoenen. Mijn wandelschoenen zijn al overal geweest; in de bossen van Luxemburg en Duitsland, tussen de kurkeiken van Portugal, van oost naar west in Canada, op Mont St. Michel, de archeologische opgravingen in Mexico, op de Jungfraujoch in Zwitserland, de stranden van Terschelling en Vlieland,de binnenlanden van Curacao, Ierland, Schotland, Engeland, Wales en nu op (alweer) een eiland.Tsja, op de een of andere manier blijven eilanden trekken, maar waarom?