Peru voor beginners, deel 3 : Puno - Titicacameer - Uros Indianen - Taquile - Cusco - Machu Picchu

Puno (dag 10, vrijdag 6 juni 2014)

Vandaag gaat het iets beter met Hoofd Reisleiding, maar hij moet in bed blijven. Dus ga ik met onze mede-reisgenoten een beetje zwerven in Puno (3600 m.). Naar een overdekte markt, museum, mensen kijken, lekkere taartjes eten en uiteindelijk lopen we naar het Titicacameer met vuurtoren en boulevard.

Het is het grootste meer van Zuid-Amerika en ligt in de Andes tussen Peru (60%) en Bolivia(40%) op 3812 meter boven de zeespiegel, en is het hoogste commercieel bevaarbare meer ter wereld. Het is ongeveer 170 km. lang en 70 km. breed. De diepte is gemiddeld 140-180 meter, maximaal 280 meter.

Vervuiling, algen en Puno op de achtergrond

De kinderen van de Uros

Titicaca, UrosIndianen en Taquile (dag 11, zaterdag 7 juni 2014)

De volgende morgen (6.45 uur) gaat het goed met Hoofd Reisleiding en we gaan (onder het genot van zakken vol pillen), per boot het meer op. We brengen een bezoek aan de drijvende Uroseilanden, deze eilanden zijn gemaakt van riet dat langs het meer groeit. Zodra het riet aan de onderkant vergaat, wordt een nieuwe laag toegevoegd. De bewoners maken alles van riet: huizen, huisraad, boten enz. en leven voornamelijk van de toeristen, die vanuit Puno de eilanden bezoeken. 

Ik deel bellenblaas uit aan de kinderen, het is meteen feest!

Lol met weinig

Er zijn 40 echte eilanden en ongeveer 80 drijvende eilanden. Via een rotatiesysteem (ingesteld door de President van de eilanden), bezoeken de toeristen iedere dag van de week een paar andere eilanden.

Dan gaan we naar Taquile, een echt eiland, met breiende mannen!

Vroeger was dit eiland een gevangenis, toen Peru nog een Spaanse kolonie was. In 1970 werd het eigendom van de mensen van Tequile, die het sindsdien bewonen (2200). Ze dragen de traditionele klederdracht en hebben een echte handwerktraditie. Vanaf 8 jaar beginnen de jongens te breien, vaak mutsen die aangeven welke status een man heeft: getrouwd of niet. Vrouwen dragen zwarte sjaals met pompons, kleine=single, grote=getrouwd. Er zijn geen auto's of hotels en vanaf de bergtop is er een uitzicht over het meer naar de wit besneeuwde bergtoppen van Bolivia! Moet je wel even klimmen....(tot 4000 m.)

Dan nog even een na-brander: van een gids hoorden wij dat jaren geleden begonnen was met een rioleringssysteem in Puno. Door corruptie en nalatigheid ligt het gloednieuwe gebouw er verlaten bij, het is nooit aangesloten. Nu lozen alle inwoners direct (ongefilterd) hun riool op het Titicacameer. We praten hier over bijna 1 miljoen mensen (stad en omgeving). En dan nog raar vinden dat het er zo stinkt...

Onderweg naar Cusco (dag 12 zondag 8 juni)

Vanuit Puno vertrekken we (6.00 uur) naar Cusco. Onderweg krijgen we 5 stops, met
bezienswaardigheden, het hoogste punt (4338 m.) van de Andes, een lunchbuffet, Inca Tempel en een kerk. Cusco, stad met 420.000 inwoners, is een chaos met verkeer, afval, weinig trottoirs zodat je je leven niet zeker is. Het was in de 11-12e eeuw de hoofdstad van de Inca's.

Dag 13 maandag 9 juni Cusco
Dagje "vrij", dus shoppen, rondkijken... en zie daar, er zijn voorbereidingen gaande voor de zonnewende. Folklore, klederdrachten, dansen en veel vrolijke mensen. We drinken een koffie bij Starbucks (hier €2,55 Vanille Latte, in Ned. €4,20). Veel Alpaca-wol, truien van lamawol, tasjes e.d.
Vier jaar geleden ging het beter met de economie, men ging meer verdienen, er kwamen meer auto's en nu dus meer chaos en stank.
Hier wordt nog steeds gebouwd op de traditionele manier: in trapeziumvorm, tegen de aardbevingen. Dit is al sinds de Inca's.

Dag 14 dinsdag 10 juni Cusco, stadstour
Op bezoek in de kathedraal, waar we een mengeling zien van het RK geloof van de Spanjaarden en van het geloof van de Inca's. Zo kijken we naar Het Laatste Avondmaal, waar een cavia op een bord ligt om opgegeten te worden (want dat is een feestmaal bij de Inca's). Hierna gaan we naar de Zonnetempel, ja hoor, hij bestaat echt! Kuifje en Bobbie niet gezien.....

Dag 15 woensdag 11 juni Aques Calientes
Om 7.40 uur gaan we weg met de trein (3,5 uur), waarbij we onderweg een aantal keren de beroemde Incatrail zien, met mensen, lopend, naar de Machu Picchu. Aques Calientes blijkt het Volendam van de Andes.... zoveel toerisme, allemaal eettentjes, marktverkoop, winkels. Er wordt veel gebouwd, we zien Peruanen met 3 zakken cement van 25 kg. in een kruiwagen, hup, rennend de berg op gaan!

Dag 16 donderdag 12 juni Machu Picchu
Om 4.30 uur op, ontbijt, lopen naar busstation (vlakbij) en in de bus (29 stuks) naar boven, hoezo massatoerisme? Het zijn ecologische bussen, dat dan weer wel. Per dag mogen er 2500 mensen de berg op. Entree is 126 sol (32 euro). Even snel: dat is 80.000 euro per dag aan entreegelden x 7 = 560.000 euro per week x 52 = veel.
Maar.... dan staan we er! Logisch dat die stad nooit gevonden is. Alles was toen overwoekerd en de stad ligt tussen 2 bergen, totaal uit het zicht. We zien tempels, huizen, een ziekenhuis, een hotel, afwatering, terrassen. Waarom de mensen deze welvarende stad hebben verlaten is echter nog een vraag. Geen eten genoeg? Ziekte?
Er hangt een mist, die optrekt als de zon langzaam achter de berg opkomt. Prachtig. Bijzondere sfeer. Ik ben onder de indruk, na al die jaren sta ik hier nu echt! Soms komen dromen uit.
De berg achter de ruïnes van Machu Picchu (=oude berg), lijkt op een neus en heet Huayna Picchu (= jonge berg).

Dag 17 vrijdag 13 juni terug naar Cusco
Vanuit Aques Calientes vertrekken we weer naar Cusco.
Dag 18 zaterdag 14 juni Cusco
Een dag voor een markt, souvenirs, lapjes kopen en vooral genieten van de folklore.
Dag 19 zondag 15 juni van Cusco naar Lima en van Lima naar Amsterdam
Dag 20 maandag 16 juni weer thuis!

Peru voor beginners deel 2: Arequipa - Civay - Colca Canon

Arequipa (dag 5+6,  zondag 1 juni en maandag 2 juni)
Prachtig weer, een groenere omgeving, nog steeds veel armoede, krotten, huizen niet afgebouwd, zwerfafval en ravage van na de grote aardbeving in 2007, met een 8,4 schaal Richter, maar men hield het op 7,9, zodat de verzekering niet uit hoefde te keren (dat moet pas vanaf een 8.0).

Gelukkig is er een kamer vrij in Casona Solar(Hollander), een gerestaureerd koloniaal herenhuis uit 1702, staat op de Unesco Werelderfgoedlijst, met dikke muren van vulkanisch gesteente. Pure luxe en lekker koel.
Na een opknapbeurt gaan we wandelen door de stad (2325 meter boven de zeespiegel en de eerste tekenen van hoogteziekte beginnen voelbaar te worden; hoofdpijn, droge slijmvliezen), richting Plaza de Armas, zo'n plein vindt je in iedere stad, een soort centraal plein waar feesten e.d. plaatsvinden.
We gaan op de gallerij een lunch nuttigen en krijgen nog een serenade ook! Met panfluit en vrolijke, gekleurde geklede zangers.

Deze is echter één van de grootste en mooiste van Zuid-Amerika, met witte koloniale architectuur, de kathedraal, hoge palmen, bloemen en tuinen. Dan door naar de rivier Rio Chile, waar men drinkwater uithaalt.

Arequipa wordt ook wel "De witte stad" genoemd, omdat veel gebouwen zijn opgetrokken uit het zilverwitte tufgesteente, sillar genaamd, dat door de vulkaan Misti is uitgestoten. Op de achtergrond zien we de bergen van de Andes, met sneeuw! Hoogste punt is dus kegelvulkaan Misti, 5821 meter, te beklimmen in 2 dagen.

El Misti, 5821 m.

Wij houden die dagen voor gezien en nemen 2 rustdagen, hierna gaan we nl. naar hogere delen in de Andes, met kans op hoogteziekte. Kalm aan, veel drinken. We wandelen door de stad, veel vervuiling van uitlaatgassen, van roetfilters en katalysatoren hebben ze hier nog niet gehoord, laat staan hybride of electramotoren, doen wij zo ons best....

Van Arequipa naar Civay (dag 7, 3 juni 2014)
We stoppen eerst (opgehaald in een hortsikbusje met privé chauffeur en gids) voor water en cocabladeren, ja hoor we gaan aan de drugs! Nee, grapje, deze bladeren worden door iedereen gekauwd tegen hoogteziekte, ze zijn medicinaal. Als je er echter een papje van kookt en doet er nog wat chemie bij, dan ben je hard op weg om in de  gevangenis te belanden. Ze zijn bitter, lijken qua afmeting op laurierbladeren en je moet er 4 à 5 in je mond stoppen, dan kauwen, minstens een half uur, 3 x op een dag, getver!

Geen wolken maar uitbarsting.

In de verte werkzame vulkanen, wauw! Er zijn wel 100 in dit district. We drinken onderweg cocathee, met tijm en nog een kruid, dat smaakt! In deze delen van de Andes zijn koper-, zilver- en goudmijnen die, in de Spaanse overheersing door de lokale bevolking leeggehaald moesten worden. Ook zijn hier mineralen.
Op de pampa's zien we lama's, vequinas en alpaca's, we weten nu het verschil, maar ze lijken wel op elkaar. Vaak zwerven ze langs of op de weg, maar ze staan ook in kralen bij hutjes. In de Colca Canyon zijn prehistorische grottekeningen gevonden van lama's. Een lama kan wel 22 jaar worden, de alpaca produceert meer wol, wat op schapenwol lijkt, maar van betere kwaliteit is. Het meeste voor de export.
We rijden door een krater van een uitgedoofde vulkaan en zien veel kruizen langs de weg (van een vangrail hebben ze hier ook nog nooit gehoord). Dan komen we op 4910 meter, het hoogste punt van onze reis, impressive! Ondanks het prachtige uitzicht, voel ik ook een lichte hoofdpijn opkomen.

We komen langs (1200 jaar oude) terrassen, waar landbouw en veeteelt op beoefend wordt. Ruim 22.500 hectare, waarvan slechts 75% gebruikt wordt, want veel van de jongeren trekken naar de stad, voor educatie en werk. Aardappels, quinoa (kennen ze hier al eeuwen, wij net een paar decennia), graan, avocado's, tomaten, paprika's en hier en daar een koe (lijken wel Hollandse). En alles wordt met de hand gedaan! Trekkers op de schuine hellingen is niet mogelijk, wel af en toe een paard of ezeltje. Er groeien Eucalyptusbomen, die zijn stevig en geven goed hout.
Door Civay, de hoofdstad van het Condor District, naar Cocoraque, hotel Casa di Mama Yanchi, onze kamer heeft uitzicht op een werkende vulkaan. 's Middags relaxen in een bron met zwavelhoudend water van 85 graden Celsius, te heet om in te stappen, maar ze spuiten er koud rivierwater bij, heerlijk!


Cañón del Colca (dag 8, woensdag 4 juni 2014)
Schijnt de diepste canyon in de wereld te zijn, met meer dan 1 km. van klifrand tot rivierbodem. Indrukwekkend, maar hij is toch nog 170 m. minder diep dan de verderop gelegen concurrent Cañón del Cotahuasi. De Colca Canyon werd gevormd door een breuk tussen 2 vulkanen. Ten noorden ligt de Nevado Mismi, die de bron is van de Amazone. De andere ben ik even kwijt...Oja, de Obenas, die keurig 2x per dag een eruptie heeft. Goed te zien tegen een strakblauwe hemel. Overdag is het nu rond de 25 graden (het is hier bijna winter en we zien mensen in dikke truien, 's nachts is het onder het vriespunt).

Na 2 uur rijden, boomgrens en sneeuwgrens bereikt, krijgen we ze te zien : De zon is net op, hierdoor wordt de lucht in de kloof opgewarmd en daar maken de condors dankbaar gebruik van om op te stijgen en te vliegen op de thermiek. Bijzonder om te zien hoe deze grote vogels (spanwijdte ruim 2,5 tot 3 meter) over ons heen scheren. Ik zie duidelijk het verschil tussen de jongen (grijs en bruin) en de ouders (met een wit kraagje rond hun nek). Kolibries ook gezien!
Terug rijden we dezelfde weg, kilometers maanlandschap, waarbij ik even moet vertellen dat een schoolbusje nou niet echt het meest luxueuze vervoermiddel is op een niet geasfalteerde weg, waar een 4-wheeldrive Jeep geen moeite mee zou hebben, maar ach, ik wilde avontuur!


Het stadsgezicht is bijna overal hetzelfde.

Veel niet-afgebouwde huizen in Peru. Daar zijn 2 redenen voor: allereerst als je huis af is moet je belasting gaan betalen. De tweede is dat men in een later stadium van het huwelijk vaak een etage bovenop de woning plaatst voor de kinderen. Soms wonen ook hele families bij elkaar. Dan zijn er veel zwerfhonden, straatverkopers (die 's nachts bij hun stalletje slapen), tuk-tuks (brommers met opbouw, worden als taxi gebruikt), veel getoeter, niemand kan hier autorijden of inparkeren.

Cocoraque, oogsten en ziekte (dag 9, donderdag 5 juni)
Na een heerlijk ontbijt gaan we naar een plaatselijk, eenvoudig huis, drinken we thee bij een dame en vertrekken we met paard en hond naar haar terras, de berg op, waar we gaan helpen met de maïsoogst. Met een spijker in onze hand geduwd, halen we de maïskolf uit zijn omhulsel, niks geen gereedschappen. En alles in een zak, op de rug naar het paard en dan naar huis.
's Middags gaan we op weg naar Puno.

Een oxy-shotje tegen hoogteziekte

Sinds Arequipa hebben we verschijnselen van hoogteziekte: hoofdpijn, droge slijmvliezen, soms neusbloedingen, maar Hoofd Reisleiding heeft ook koorts, hoest en buikaanvallen, zelfs na enkele paracetamol is er geen verbetering. In Puno besluit ik, Assistent Hoofd Reisleiding er een dokter bij te halen. Binnen een kwartier staat er een ambulance voor het hotel met dokter, draagbare apotheek en mobiel zuurstofapparaat. In mijn beste Spaans leg ik uit hoe afgelopen dagen zijn geweest, dat we hier 3 nachten blijven en of hij kan helpen. Hij is niet blij, kan geen kweek afnemen, want de uitslag is dan pas over 3 dagen en hij is bang dat HR dan uitgedroogd is of erger. Om geen toeristen kwijt te raken nemen ze hier geen halve maatregelen en krijgt HR eerst een cocktail-injectie en daarna, in pilvorm een antibiotica tegen een virus, eentje tegen een bacterie en nog eentje tegen een parasiet. Dan wordt de zuurstofmachine aangesloten voor 24 uur. En dan valt na 20 minuten ook de stroom nog uit!