Peru voor beginners deel 2: Arequipa - Civay - Colca Canon

Arequipa (dag 5+6,  zondag 1 juni en maandag 2 juni)
Prachtig weer, een groenere omgeving, nog steeds veel armoede, krotten, huizen niet afgebouwd, zwerfafval en ravage van na de grote aardbeving in 2007, met een 8,4 schaal Richter, maar men hield het op 7,9, zodat de verzekering niet uit hoefde te keren (dat moet pas vanaf een 8.0).

Gelukkig is er een kamer vrij in Casona Solar(Hollander), een gerestaureerd koloniaal herenhuis uit 1702, staat op de Unesco Werelderfgoedlijst, met dikke muren van vulkanisch gesteente. Pure luxe en lekker koel.
Na een opknapbeurt gaan we wandelen door de stad (2325 meter boven de zeespiegel en de eerste tekenen van hoogteziekte beginnen voelbaar te worden; hoofdpijn, droge slijmvliezen), richting Plaza de Armas, zo'n plein vindt je in iedere stad, een soort centraal plein waar feesten e.d. plaatsvinden.
We gaan op de gallerij een lunch nuttigen en krijgen nog een serenade ook! Met panfluit en vrolijke, gekleurde geklede zangers.

Deze is echter één van de grootste en mooiste van Zuid-Amerika, met witte koloniale architectuur, de kathedraal, hoge palmen, bloemen en tuinen. Dan door naar de rivier Rio Chile, waar men drinkwater uithaalt.

Arequipa wordt ook wel "De witte stad" genoemd, omdat veel gebouwen zijn opgetrokken uit het zilverwitte tufgesteente, sillar genaamd, dat door de vulkaan Misti is uitgestoten. Op de achtergrond zien we de bergen van de Andes, met sneeuw! Hoogste punt is dus kegelvulkaan Misti, 5821 meter, te beklimmen in 2 dagen.

El Misti, 5821 m.

Wij houden die dagen voor gezien en nemen 2 rustdagen, hierna gaan we nl. naar hogere delen in de Andes, met kans op hoogteziekte. Kalm aan, veel drinken. We wandelen door de stad, veel vervuiling van uitlaatgassen, van roetfilters en katalysatoren hebben ze hier nog niet gehoord, laat staan hybride of electramotoren, doen wij zo ons best....

Van Arequipa naar Civay (dag 7, 3 juni 2014)
We stoppen eerst (opgehaald in een hortsikbusje met privé chauffeur en gids) voor water en cocabladeren, ja hoor we gaan aan de drugs! Nee, grapje, deze bladeren worden door iedereen gekauwd tegen hoogteziekte, ze zijn medicinaal. Als je er echter een papje van kookt en doet er nog wat chemie bij, dan ben je hard op weg om in de  gevangenis te belanden. Ze zijn bitter, lijken qua afmeting op laurierbladeren en je moet er 4 à 5 in je mond stoppen, dan kauwen, minstens een half uur, 3 x op een dag, getver!

Geen wolken maar uitbarsting.

In de verte werkzame vulkanen, wauw! Er zijn wel 100 in dit district. We drinken onderweg cocathee, met tijm en nog een kruid, dat smaakt! In deze delen van de Andes zijn koper-, zilver- en goudmijnen die, in de Spaanse overheersing door de lokale bevolking leeggehaald moesten worden. Ook zijn hier mineralen.
Op de pampa's zien we lama's, vequinas en alpaca's, we weten nu het verschil, maar ze lijken wel op elkaar. Vaak zwerven ze langs of op de weg, maar ze staan ook in kralen bij hutjes. In de Colca Canyon zijn prehistorische grottekeningen gevonden van lama's. Een lama kan wel 22 jaar worden, de alpaca produceert meer wol, wat op schapenwol lijkt, maar van betere kwaliteit is. Het meeste voor de export.
We rijden door een krater van een uitgedoofde vulkaan en zien veel kruizen langs de weg (van een vangrail hebben ze hier ook nog nooit gehoord). Dan komen we op 4910 meter, het hoogste punt van onze reis, impressive! Ondanks het prachtige uitzicht, voel ik ook een lichte hoofdpijn opkomen.

We komen langs (1200 jaar oude) terrassen, waar landbouw en veeteelt op beoefend wordt. Ruim 22.500 hectare, waarvan slechts 75% gebruikt wordt, want veel van de jongeren trekken naar de stad, voor educatie en werk. Aardappels, quinoa (kennen ze hier al eeuwen, wij net een paar decennia), graan, avocado's, tomaten, paprika's en hier en daar een koe (lijken wel Hollandse). En alles wordt met de hand gedaan! Trekkers op de schuine hellingen is niet mogelijk, wel af en toe een paard of ezeltje. Er groeien Eucalyptusbomen, die zijn stevig en geven goed hout.
Door Civay, de hoofdstad van het Condor District, naar Cocoraque, hotel Casa di Mama Yanchi, onze kamer heeft uitzicht op een werkende vulkaan. 's Middags relaxen in een bron met zwavelhoudend water van 85 graden Celsius, te heet om in te stappen, maar ze spuiten er koud rivierwater bij, heerlijk!


Cañón del Colca (dag 8, woensdag 4 juni 2014)
Schijnt de diepste canyon in de wereld te zijn, met meer dan 1 km. van klifrand tot rivierbodem. Indrukwekkend, maar hij is toch nog 170 m. minder diep dan de verderop gelegen concurrent Cañón del Cotahuasi. De Colca Canyon werd gevormd door een breuk tussen 2 vulkanen. Ten noorden ligt de Nevado Mismi, die de bron is van de Amazone. De andere ben ik even kwijt...Oja, de Obenas, die keurig 2x per dag een eruptie heeft. Goed te zien tegen een strakblauwe hemel. Overdag is het nu rond de 25 graden (het is hier bijna winter en we zien mensen in dikke truien, 's nachts is het onder het vriespunt).

Na 2 uur rijden, boomgrens en sneeuwgrens bereikt, krijgen we ze te zien : De zon is net op, hierdoor wordt de lucht in de kloof opgewarmd en daar maken de condors dankbaar gebruik van om op te stijgen en te vliegen op de thermiek. Bijzonder om te zien hoe deze grote vogels (spanwijdte ruim 2,5 tot 3 meter) over ons heen scheren. Ik zie duidelijk het verschil tussen de jongen (grijs en bruin) en de ouders (met een wit kraagje rond hun nek). Kolibries ook gezien!
Terug rijden we dezelfde weg, kilometers maanlandschap, waarbij ik even moet vertellen dat een schoolbusje nou niet echt het meest luxueuze vervoermiddel is op een niet geasfalteerde weg, waar een 4-wheeldrive Jeep geen moeite mee zou hebben, maar ach, ik wilde avontuur!


Het stadsgezicht is bijna overal hetzelfde.

Veel niet-afgebouwde huizen in Peru. Daar zijn 2 redenen voor: allereerst als je huis af is moet je belasting gaan betalen. De tweede is dat men in een later stadium van het huwelijk vaak een etage bovenop de woning plaatst voor de kinderen. Soms wonen ook hele families bij elkaar. Dan zijn er veel zwerfhonden, straatverkopers (die 's nachts bij hun stalletje slapen), tuk-tuks (brommers met opbouw, worden als taxi gebruikt), veel getoeter, niemand kan hier autorijden of inparkeren.

Cocoraque, oogsten en ziekte (dag 9, donderdag 5 juni)
Na een heerlijk ontbijt gaan we naar een plaatselijk, eenvoudig huis, drinken we thee bij een dame en vertrekken we met paard en hond naar haar terras, de berg op, waar we gaan helpen met de maïsoogst. Met een spijker in onze hand geduwd, halen we de maïskolf uit zijn omhulsel, niks geen gereedschappen. En alles in een zak, op de rug naar het paard en dan naar huis.
's Middags gaan we op weg naar Puno.

Een oxy-shotje tegen hoogteziekte

Sinds Arequipa hebben we verschijnselen van hoogteziekte: hoofdpijn, droge slijmvliezen, soms neusbloedingen, maar Hoofd Reisleiding heeft ook koorts, hoest en buikaanvallen, zelfs na enkele paracetamol is er geen verbetering. In Puno besluit ik, Assistent Hoofd Reisleiding er een dokter bij te halen. Binnen een kwartier staat er een ambulance voor het hotel met dokter, draagbare apotheek en mobiel zuurstofapparaat. In mijn beste Spaans leg ik uit hoe afgelopen dagen zijn geweest, dat we hier 3 nachten blijven en of hij kan helpen. Hij is niet blij, kan geen kweek afnemen, want de uitslag is dan pas over 3 dagen en hij is bang dat HR dan uitgedroogd is of erger. Om geen toeristen kwijt te raken nemen ze hier geen halve maatregelen en krijgt HR eerst een cocktail-injectie en daarna, in pilvorm een antibiotica tegen een virus, eentje tegen een bacterie en nog eentje tegen een parasiet. Dan wordt de zuurstofmachine aangesloten voor 24 uur. En dan valt na 20 minuten ook de stroom nog uit!