Golvend landschap (Frankrijk voorjaar 2019)

Doe je ogen dicht. (Laat dit voorlezen!)

Stel je voor.... je rijdt door Frankrijk, het is half april.... en je kijkt naar buiten. Geel-gekleurde koolzaadvelden, volop in bloei. Als een deken met verschillende kleuren gaat het verder over in groene velden met beginnende graanhalmen en bruin-gekleurde velden met net omgeploegde delen grond.

Sommige velden al voorgetrokken in voren, klaar om te planten of te zaaien. De tractoren, van hardwerkende boeren, rijden door het veld, wolkjes stof achter zich latend. Soms kom je een rivier of beekje tegen, een abdij, een kasteel of een waterval, allen het bekijken waard.

Dan rij je een slaperig dorpje binnen, de bebouwde kom wordt gekenmerkt door huizen aan de straatkant met dichtgeslagen luiken, het is immers middag en dan wordt er op tijd gegeten.

Bij de plaatselijke bakker (boulanger) haalt nog net iemand een baguette, of misschien wel een lekker gebakje. Je ruikt de geur van versgebakken brood. Dan is daar verderop de slager, charcuterie, waar de worstjes hangen te drogen en de hammen klaar liggen om afgesneden te worden. Het Bureau de Tabac heeft nog wat klanten en in de plaatselijke herberg wordt een dagschotel aangeboden (Plat du jour) voor € 9,50 en een Menu du Jour voor € 13,50 (voor-, hoofd- en nagerecht, soms met een glas wijn).

Wij besluiten te stoppen en te lunchen. Als voorgerecht komt daar een heerlijke huisgemaakte pate met cranberrysaus, brood en een heerlijke frisse witte, droge wijn en natuurlijk een karafje koel water. De werklui van de bouwplaats verderop laten het zich goed smaken, ze kletsen wat af. Tussen de tafels loopt de vrouw van de eigenaar te rennen, daar een drankje, daar het voorgerecht en dan komt ze bij ons met het hoofdgerecht: eend met sinaasappelsaus voor hem en gegrilde ham voor haar. Allebei met een groene salade, ei, tomaatje, komkommer, paprika en frites. Een heerlijke dressing maakt het af. Een mandje met stokbrood er naast. Het is een kleurig plaatje en met een beetje fantasie zie je de golvende velden van buiten het dorp terug. De heerlijke geuren erbij maken het compleet.

Rustig aan genieten we van de vele smaken, maar de combinaties van lekkere hapjes maakt dat het te snel op is. Dan is er een keuze voor het dessert; chocolademousse, île flotant (eilandje van eiwitschuim in vanillevla), fruitsalade, tarte aux pommes (appeltaart), kaasplankje en waarschijnlijk nog meer, maar dat rappe frans ging mij te vlug. Bovendien bleef ik al steken bij de chocolademousse, whahah!

Met een voldaan gevoel lopen we nog een stukje het  schattige dorpje in en zien daar een prachtige tuin met blauwe regen, volop in bloei, net als de irissen en dat in april! Een lust voor het oog. Achter het huis zit een moestuin verstopt, waar de eerste baby-uitjes al boven de grond komen en de frambozenstruiken uitlopen. Voorlopers van een goede oogst.

In het park tegenover het kerkje ruik je de seringen in de kleuren lila, paars en zelfs wit. De zon schijnt. Witte huizen rondom het plein. De marktlui zijn bezig op te ruimen, jammer, de markt hebben we net mis gelopen. Er loopt een oude dame in een bloemetjesjurk, met mandje ons tegemoet. Ze knikt ons een opgewekt "Bonjour" tegemoet. De oudere man met alpinopet (ja, ze bestaan nog!) loopt te sjokken achter haar aan.

Tijd om te vertrekken uit dit heerlijke oord, met vriendelijke mensen en lekker eten.
Het leven is goed.

UFO de kampeerkat

Een plaatje

In 2000 was ik bij de geboorte van een nest Noorse Boskatten, 4 stuks en een latertje, die zat in een pakketje en leek op een schoteltje. De namen moesten met een U beginnen en het was niet meer dan logisch dat die laatste UFO zou heten. Dat werd mijn kat.

Als kitten ging hij, samen met zijn zus Lotje, op pad. Niet alleen om het huis, nee, zelfs naar Amsterdam. Daar woonde mijn moeder in het bejaardentehuis en liepen hij en zijn zus over de koffietafel als therapiekat. Wat een liefde gaf hij! Verder liet hij het allemaal toe, de goedzak.

Zo ook op een tentoonstelling, hij won de prijs voor mooiste kitten, hij straalde,
maar ik vond het niks, nooit meer!

Jan van Haasteren puzzel, favoriet!

Kiekeboe!

Logeren ging altijd prima, in Amsterdam bij broer en schoonzus, keek hij verbaasd naar de trams die voorbij reden, die kende hij in het rustige West-Friesland niet. Maar ook logeerpartijen op de camping bij vriendinnen en dan met je zus in de hoogste boom klimmen! Plezier had hij ook als ik ging puzzelen, zo snel mogelijk in de doos gaan liggen en doen alsof je het allemaal begrijpt!

Lekker hapje

De jaren vlogen voorbij, er kwam een hond en een verloofde bij. Wij gingen verhuizen, in het dorp voelden ze zich meteen thuis. Grote tuin, weide eromheen, konijnen, mollen, muizen en vogels in overvloed. Zelfs met een weg voor de deur ging het (gelukkig) goed. Lotje, zijn zus, overleed, net 10 jaar aan een hartkwaal. Ufo leek het niet te deren, als tuintijger genoot hij van het vrije leven en legde het net gevangen eten voor ons bij de deur, met een liefdevolle blik.

Enige jaren geleden kochten wij een caravan, tot grote vreugde van UFO. Hij stond nog geen uur voor de deur of hij zat er al in. Meteen voor het raam, uitkijken en daarmee kwam de overweging hem mee te nemen. In de auto, in een reismand, vond hij niks. Hij schreeuwde moord en brand, maar kwam tot rust in de caravan.

Wij vertrokken voor een weekendje en meteen na aankomst besloot meneer de camping te inspecteren en te rapporteren terwijl wij aan een wijntje zaten.

 

Wat staat er op het menu?

Onze eerste buitenlandse trip met caravan was richting Zuid-Frankrijk. Zelfs op de camping bij de Ardeche liep hij vrij rond en genoot. Soms overdag, soms 's nachts en meldde zich dan weer met een hevig geschreeuw. Wij raakten eraan gewend. Het bleef niet bij Zuid-Frankrijk. Hij heeft Belgie,  Luxemburg en Duitsland ook gezien, welke kat kan dat zeggen? Het kon niet uitblijven, het moest een keer misgaan..... en dat ging het ook. Toen wij het 2e jaar op dezelfde camping aan de Ardeche stonden was UFO niet te vinden. Wij stonden op een andere plek en wellicht was hij verdwaald? Van 's ochtends vroeg tot een uur of 11 de hele camping af gezocht en langs de Ardeche. In gedachte was ik al flyers aan het maken in diverse talen. Opeens had manlief het idee om nog eens bij de naaste camping te kijken. En ja hoor, daar zat hij onder een camper. Sindsdien hebben we hem aan het lijntje gehouden.

Uitkijken boven de Ardeche

Thuisgekomen ging het leven vrolijk, kopjes gevend verder, tot hij, na een scheerbeurt (klitten) erg mager leek. Dat vond de dierenarts ook. UFO bleek een schildkliertumor te hebben. Met medicijnen hebben we het nog een jaar volgehouden. Hij heeft mogen genieten van leuke uitjes met de caravan en lag vaak heerlijk in het zonnetje in de tuin, wij genoten van hem. 

Vandaag is UFO in alle rust in mijn armen in slaap gevallen. Ik heb er vrede mee, maar het went nooit.

UFO van Yvolara 10-10-2000 - 25-03-2019

Met zus Lotje

Op het tentdoek

Pfft, even uitrusten hoor!

Kamperen met de kat deel 2

Reizen en spelletjes

Zodra de kaarten en de boeken van ACSI en ANWB worden gepakt, zit ik op tafel.

Het feest kan beginnen!

Als Kampeer- en Caravan Kat moet ik erbij zijn. Dat begint dus al bij het voorbereiden, maar onderweg, dat is pas het echte avontuur! Mijn baasje en vrouwtje wilden mij voor het eerst meenemen in zo’n kleine reismand. Ik vond dat helemaal niks en begon te gillen en te kermen en liet, per ongeluk(expres), ook nog een poepje. Sindsdien reis ik eersteklas, lekker op de vensterbank in de caravan uitkijkend of ik doe rustig een dutje op het bed. Mijn eten en drinken staan altijd onder pootbereik. Regelmatig stoppen we onderweg, dan krijg ik een snoepje en een aai over mijn schattige koppie. 

Even de benen strekken

Langs de weg zien we hondjes die uitgelaten worden, kinderen die met een frisbee gooien. Onderweg doe ik dat niet, te gevaarlijk, maar eenmaal op de camping…... Ik ben dol op reizen en kamperen. Daarom noemen ze mij de enige echte KCK (kat), naast het tijdschrift. Er is trouwens nog een KCK, maar daarover vertel ik later meer…..

Als we op de (tijdelijke) plaats van bestemming zijn aangekomen, merk ik dat meteen. Dan gaat namelijk de mover aan. Dat geluid herken ik inmiddels direct, want dat betekend: eruit! Ik ga dan een verkenningsrondje doen om de caravan. Ondertussen zetten Mart en Simone de caravan waterpas, de pootjes worden uitgedraaid, de voortent opgezet. 

Hee kijk! Een Eriba.

Komen de stoelen en tafel te voorschijn en zitten zij(met een wijntje) dan kom ik terug. Er volgt mauwend een verslag van wat ik onderweg voorbij heb zien komen. Hoeveel Hobby’s, Fendt’s, Eriba’s, Kipjes, Adria’s en Sterckemannen ik heb gezien. Ook rijden er campers, de ene mooie na de andere. Vaak rijdt de man, de vrouw ernaast. Ik zie weinig dames achter het stuur, hoe zou dat komen? 

Mart en Simone vertellen elkaar veel over het reizen van vroeger. Als zij met hun ouders onderweg waren naar Spanje en door Frankrijk reden, gingen ze Nederlanders tellen. En daar bleef het niet bij, ze gingen ook naar ze zwaaien! Dat hoef je nu niet meer te doen, want je blijft zwaaien! Of ze gingen Dafjes tellen, ook aanhangers, of Kipjes. Tegenwoordig tellen ze Hobby’s en Fendt’s maar soms ook dakkoffers. En om alvast de taal te oefenen, wordt dat in het Frans gedaan! Inmiddels zitten ze op quatre cent quatre-vingts-six. 

Ook aan andere (bord)spelletjes geen gebrek. Wij hebben zelf geen tv aan boord, maar we zien wel campers die speciaal een bepaalde kant op gaan staan, zodat de schotel de beste ontvangst heeft. Nee, nadat wij volledig geïnstalleerd zijn, er gekookt en gegeten is, komen Scrabble, Rummicub, Triomidos, Keezen of de kaarten tevoorschijn. Gezellig en het radiootje aan. Dan komen de gesprekken ook weer over het reizen van vroeger, de nostalgie en de spelletjes. Waarbij  ‘Ik ga op reis en ik neem mee….’ favoriet was. Zo begonnen ze met: een tandenborstel, een koffer, enz. Tegenwoordig is het: ‘Ik ga op reis en ik neem mee…..de KCK-kat!’     

Kamperen met de kat deel 1

Als kampeerkat ga ik regelmatig mee.

Vertrek (2017)

Joepie! Hij staat voor de deur, de caravan. Ja hoor, de pootjes uitgedraaid, ik loop er nog een rondje omheen en dan ga ik het opstapje op. Binnen ruikt het nog net als de vorige keer. Ons huis voor onderweg. Morgen vertrekken we naar het oosten van Nederland. Het weer is goed, dus inladen. Dat gaat niet zomaar. Simone heeft een lijst met wat mee moet. Natuurlijk voor goed weer, maar ook van alles voor slecht weer.

Ik raak er al aan gewend, al mijn spullen worden ingepakt: de etensbakjes, de tekenpen, de kattenbak, kortom alles wat een vakantie- en kampeerkat nodig heeft. Een mand heb ik niet nodig, ik slaap gewoon bij het vrouwtje op haar kussen, lekker warm in haar lange haar. Niet bij de baas, die is kaal en dat is mij te koud.

Als Kampeer en Caravan Kat zal ik mij even voorstellen. Ik ben een Noorse Boskat en mijn

Controle binnen, check!

naam is UFO. Dat komt zo…. Toen ik geboren werd, was ik een klein plat pakketje. Eerst dachten ze nog dat er geen kitten in zat, maar ja hoor! Verrassing! Daar was ik dan. Omdat dit nest met kittens allemaal met een U moest beginnen, werd het UFO, als een (ruimte)schoteltje.

Jong ging ik al mee kamperen. De eerste keer in Laren, Gelderland, samen met mijn zusje, die ook bij Simone woonde. We liepen vrij rond op de camping. Door de ook aanwezige hondjes, dachten we dat wij ook honden waren en liepen mee bij het uitlaten. Veel mensen vonden het bijzonder, nog nooit gezien! Wij leerden wat kamperen was. Voortent opzetten, haringen slaan, scheerlijnen spannen, toiletemmers legen. Overdag hingen we wat rond en ’s avonds zaten we gezellig bij de vuurkorf, later in de caravan met voortent, spelletjes te doen en dan, na een gezonde dag buiten, slapen. Alles ging goed, tot die ene keer….

Zus Lotje in de boom

We zagen roodborstjes op de grond nesten bouwen, meesjes met jongen aan de gang en eekhoorntjes in de boom. Dat was leuk, wij kregen door dat wij ook in bomen konden klimmen, echte Noorse Boskatten! Boom in, boom uit. Tot mijn zusje niet meer uit de boom durfde. Ze heeft tot ’s avonds laat in de boom gezeten. Er was sprake van assistentie van de brandweer, maar iemand zei dat als ze honger zou krijgen ze vanzelf wel weer naar beneden zou komen. 

 Dat gebeurde ook, maar wel uren later! 

Af en toe zat er wel eens een muisje onder het tentzeil, die probeerden we dan, als een grote kat, te pakken! Zo ging het een aantal jaren door, naar dezelfde mooie natuurcamping. Inmiddels is mijn zusje er niet meer, helaas, maar ik kampeer nog steeds. 

En morgen gaan we dus vertrekken. De caravan wordt aangekoppeld, de kogeldruk gemeten, lichten gecontroleerd en de voordeur gaat achter ons op slot. De muizen zullen wel dansen als ik vertrek, maar ik heb een beter gezegde: Als de kat van huis is, ligt hij vast in de caravan!