De Algarve voor beginners (en gevorderden) 29 feb-7 mrt 2020

Tien jaar geleden al eens rondgereisd door de Algarve, nu gaan we er weer kijken!


Zondag 1 maart

Na aankomst op Faro de vorige avond, kregen wij een heerlijk diner van chefkok Olivier in Quinta Bela Vida (20 km. vanaf Faro), waar we een week zullen blijven. Nu een uitgebreid ontbijt met fruit, warme broodjes en natuurlijk vers geperst sinaasappelsap, waarschijnlijk van de bomen rondom de villa, die volhangen met rijpe vruchten en bloesem (tegelijk, wonderlijk). Het zwembad ligt er prachtig bij, doch te koud om er even in te plonzen.




                                                                                   We besluiten de buurt te verkennen met de auto.

voorbeeld Azulejo's

De tolweg (A22) laten we liggen en nemen binnenwegen naar Forte de Nossa Senhora da Rocha (fort van onze Lieve Vrouwe van de Rots), bij het plaatsje Porches. Vanaf de pier zie je het witte kapelletje al. Wat een uitzicht! Er heeft hier een kasteel gestaan, logisch, goeie ligging met die kliffen eromheen. De binnenmuren zijn bezet met blauw/witte tegels, daar waar Portugal zo beroemd om is (Azulejo's).

Onderweg zien we mimosa en amandelbomen bloeien, grote Agaves, citroenen en sinaasappels aan de bomen (zelfs in netjes, maar dat is vast een grapje!) en het ruikt hier ook zo lekker. Dit alles onder een strakblauwe hemel met witte huisjes en groene bomen (later in het jaar is het bruin en dor).                                                      

Verderop ligt (Praia do = strand) Carvoeiro, voormalig vissersdorp, nu een toeristenplaats gericht op zon, zee en strand. We eten heerlijke gegrilde sardientjes en tonijn in O Barco, waar een bootje als bar wordt gebruikt.

Olhos d'Aqua

's Avonds gaan we, op aanraden van onze chefkok, naar restaurant La Cigale, waar we via een omweg komen. Vis, vlees, kan hier allebei.

Maandag 2 maart blijkt dat we via het strand van Olhos d'Aqua er ook kunnen komen, nou, lekker dan. Vanaf de Quinta zijn we lopend vertrokken naar het strand. We drinken onderweg koffie in een typisch tentje voor locals en zijn verbaasd, 4 koffie voor 3 euro 50. Aan zee lopen we door de branding op zoek naar schatten en eten later op het terras een paar lekker hamburgers en drinken (gezonde?) sangria! Tijdens de terugwandeling komen we nog een Hop (vogel) tegen! Nee, zelfs 2! 's Avonds pizza in Olhos.

Fuseta

Dinsdag 3 maart gaan we naar Fuseta (of Fozeta en Foz is riviermonding), een traditioneel vissersdorp met aan de kust het beschermde natuurgebied Ria Formosa. Er vertrekken in het hoogseizoen boten voor rondtrips door deze monding van de Rio Tronoco, waar zelfs flamingo's worden gespot. Ook hier komt het toerisme dichterbij. De campers staan op een grote parkeerplaats (nu nog gratis), de camping is overvol met overwinteraars, voornamelijk Hollanders.

verse gamba's

We trakteren onszelf op grote garnalen en inktvis, gegrild op een houtskoolvuurtje begeleidt door een fles koude, witte Portugese wijn.






Zwervend door het dorp komen we per ongeluk een prachtige kerk tegen op een berg. Het blijkt de kapel van Nossa Senhora do Carmo te zijn. Daarnaast ligt Igreja Matriz de Fuzeta, de indrukwekkende begraafplaats met een fenomenaal uitzicht over het dorp en de landerijen, wel lekker rustig.....

                                                                        

Via de binnenlanden rijden we naar Tavira (het Venetië van de Algarve). We waren er niet van onder de indruk. Toen naar Loulé (oude Moorse vestingstad), waar we de markthal vanuit de auto bekeken, want het was druk en weinig parkeergelegenheid, hoe moet dat in het hoogseizoen? Door kleine, smalle straatjes, maar gelukkig goede stuurmanskunst terug naar de Quinta. In Olhos eten we bij dezelfde pizzeria, dit keer uitstekende, zelfgemaakte pizza's en een goddelijke tiramisu.

Woensdag 4 maart

tuin van fort te Silves

Na, alweer, een uitstekend ontbijt, vertrekken wij naar Quarteira, waar iedere woensdag een zigeuner-, en warenmarkt is. Op de parkeerplaats staat het vol met campers, het lijkt wel een showroom. Leuk om de markt mee te maken, met aanbiedingen van kurk, kurk en nog eens kurk, maar ook regionale versnaperingen (churros, pastés de Nata enz.).
Via Vilamoura (bewust aangelegd recreatieoord met jachthaven) en een picknick langs de weg, naar Silves, waar een groot (rood) fort op het hoogste punt van de stad staat. Gebouwd door Arabieren, maar zelfs de Noormannen zijn hier langs geweest. Indrukwekkend en zeker de moeite waard is ook een visite aan het museum van Silves, waar opgravingen uit het fort/kasteel te zien zijn. Combinatiekaartje kasteel en museum is aan te raden. Opvallend zijn de vele ooievaars die op nesten rondom het kasteel zitten.
's Avonds genieten we van een Michelin-waardig menu van onze top chef. Dorade met limoen, doperwt en broccoli. Grapper met prei, kokosmelk en asperges. Frambozenchocoladetaartje, frambozensmoothie, frambozenijs.

Donderdag 5 maart

Op weg naar Sagres en het uiterste zuid-west puntje van het vaste land van Europa, Cabo São Vicente (Kaap Sint-Vincent), drinken we een kopje koffie langs de weg, voor wel €2,50 4 kopjes, geserveerd door een oude dame, op versleten heren pantoffels en drie tanden in haar mond, maar wat een schatje!

Vuurtoren Sao Vicente

De 24 meter hoge rode vuurtoren van 1846 is van veraf al te zien, een belangrijk baken (90 km zicht) en is gebouwd op de ruïnes van een klooster.
Dan doooooor naar Porto da Baleeira, de haven van Sagres, waar boven de visafslag een verborgen restaurant zit (niet verder vertellen!). Hier kun je de net gevangen vis direct op je bord nuttigen ( ja hoor, weer grote garnalen). Vanaf je stoel kijk je rechtstreeks naar beneden in de visafslag, waar de bakken ijs staan opgestapeld met rog, tonijn enz.
Verder maar weer, via de kust naar Salema (20% afdaling) en Boca Rio, terug naar de Quinta. 's Avonds gaan we voor een typische Algarve maaltijd; kip piri piri, lekker!

Grillige kust

Vrijdag 6 maart
Op deze laatste dag gaan wij met de auto naar Praia de Marinha (top 10 mooiste stranden), om daar een wandeling over de kliffen te maken. Prachtige uitzichten op de blauwe zee en mooie (niet te voet te bereiken) stranden, met in de verte witte huisjes van Benagil. Na enig geklauter en 3 kwartier later zitten we op een terrasje voor het strand. Hiervandaan vertrekt de toeristen-rondvaart-boot, die eerst door de branding geduwd wordt door 10 body-builders. Logisch dat ik blijf zitten en manlief de auto gaat ophalen.

za 29 feb 2020 Eindhoven - Faro Transavia HV6607 16.15 - 18.00 uur

za 7 maart 2020 Faro - Eindhoven Ryanair FR7411 13.45 - 17.50 uur

Huurauto: Ford station voor 4 pers + bagage


https://www.quintabelavida.com

https://www.restaurantelacigale.com/index.php?lang=en

Golvend landschap (Frankrijk voorjaar 2019)

Doe je ogen dicht. (Laat dit voorlezen!)

Stel je voor.... je rijdt door Frankrijk, het is half april.... en je kijkt naar buiten. Geel-gekleurde koolzaadvelden, volop in bloei. Als een deken met verschillende kleuren gaat het verder over in groene velden met beginnende graanhalmen en bruin-gekleurde velden met net omgeploegde delen grond.

Sommige velden al voorgetrokken in voren, klaar om te planten of te zaaien. De tractoren, van hardwerkende boeren, rijden door het veld, wolkjes stof achter zich latend. Soms kom je een rivier of beekje tegen, een abdij, een kasteel of een waterval, allen het bekijken waard.

Dan rij je een slaperig dorpje binnen, de bebouwde kom wordt gekenmerkt door huizen aan de straatkant met dichtgeslagen luiken, het is immers middag en dan wordt er op tijd gegeten.

Bij de plaatselijke bakker (boulanger) haalt nog net iemand een baguette, of misschien wel een lekker gebakje. Je ruikt de geur van versgebakken brood. Dan is daar verderop de slager, charcuterie, waar de worstjes hangen te drogen en de hammen klaar liggen om afgesneden te worden. Het Bureau de Tabac heeft nog wat klanten en in de plaatselijke herberg wordt een dagschotel aangeboden (Plat du jour) voor € 9,50 en een Menu du Jour voor € 13,50 (voor-, hoofd- en nagerecht, soms met een glas wijn).

Wij besluiten te stoppen en te lunchen. Als voorgerecht komt daar een heerlijke huisgemaakte pate met cranberrysaus, brood en een heerlijke frisse witte, droge wijn en natuurlijk een karafje koel water. De werklui van de bouwplaats verderop laten het zich goed smaken, ze kletsen wat af. Tussen de tafels loopt de vrouw van de eigenaar te rennen, daar een drankje, daar het voorgerecht en dan komt ze bij ons met het hoofdgerecht: eend met sinaasappelsaus voor hem en gegrilde ham voor haar. Allebei met een groene salade, ei, tomaatje, komkommer, paprika en frites. Een heerlijke dressing maakt het af. Een mandje met stokbrood er naast. Het is een kleurig plaatje en met een beetje fantasie zie je de golvende velden van buiten het dorp terug. De heerlijke geuren erbij maken het compleet.

Rustig aan genieten we van de vele smaken, maar de combinaties van lekkere hapjes maakt dat het te snel op is. Dan is er een keuze voor het dessert; chocolademousse, île flotant (eilandje van eiwitschuim in vanillevla), fruitsalade, tarte aux pommes (appeltaart), kaasplankje en waarschijnlijk nog meer, maar dat rappe frans ging mij te vlug. Bovendien bleef ik al steken bij de chocolademousse, whahah!

Met een voldaan gevoel lopen we nog een stukje het  schattige dorpje in en zien daar een prachtige tuin met blauwe regen, volop in bloei, net als de irissen en dat in april! Een lust voor het oog. Achter het huis zit een moestuin verstopt, waar de eerste baby-uitjes al boven de grond komen en de frambozenstruiken uitlopen. Voorlopers van een goede oogst.

In het park tegenover het kerkje ruik je de seringen in de kleuren lila, paars en zelfs wit. De zon schijnt. Witte huizen rondom het plein. De marktlui zijn bezig op te ruimen, jammer, de markt hebben we net mis gelopen. Er loopt een oude dame in een bloemetjesjurk, met mandje ons tegemoet. Ze knikt ons een opgewekt "Bonjour" tegemoet. De oudere man met alpinopet (ja, ze bestaan nog!) loopt te sjokken achter haar aan.

Tijd om te vertrekken uit dit heerlijke oord, met vriendelijke mensen en lekker eten.
Het leven is goed.

UFO de kampeerkat

Een plaatje

In 2000 was ik bij de geboorte van een nest Noorse Boskatten, 4 stuks en een latertje, die zat in een pakketje en leek op een schoteltje. De namen moesten met een U beginnen en het was niet meer dan logisch dat die laatste UFO zou heten. Dat werd mijn kat.

Als kitten ging hij, samen met zijn zus Lotje, op pad. Niet alleen om het huis, nee, zelfs naar Amsterdam. Daar woonde mijn moeder in het bejaardentehuis en liepen hij en zijn zus over de koffietafel als therapiekat. Wat een liefde gaf hij! Verder liet hij het allemaal toe, de goedzak.

Zo ook op een tentoonstelling, hij won de prijs voor mooiste kitten, hij straalde,
maar ik vond het niks, nooit meer!

Jan van Haasteren puzzel, favoriet!

Kiekeboe!

Logeren ging altijd prima, in Amsterdam bij broer en schoonzus, keek hij verbaasd naar de trams die voorbij reden, die kende hij in het rustige West-Friesland niet. Maar ook logeerpartijen op de camping bij vriendinnen en dan met je zus in de hoogste boom klimmen! Plezier had hij ook als ik ging puzzelen, zo snel mogelijk in de doos gaan liggen en doen alsof je het allemaal begrijpt!

Lekker hapje

De jaren vlogen voorbij, er kwam een hond en een verloofde bij. Wij gingen verhuizen, in het dorp voelden ze zich meteen thuis. Grote tuin, weide eromheen, konijnen, mollen, muizen en vogels in overvloed. Zelfs met een weg voor de deur ging het (gelukkig) goed. Lotje, zijn zus, overleed, net 10 jaar aan een hartkwaal. Ufo leek het niet te deren, als tuintijger genoot hij van het vrije leven en legde het net gevangen eten voor ons bij de deur, met een liefdevolle blik.

Enige jaren geleden kochten wij een caravan, tot grote vreugde van UFO. Hij stond nog geen uur voor de deur of hij zat er al in. Meteen voor het raam, uitkijken en daarmee kwam de overweging hem mee te nemen. In de auto, in een reismand, vond hij niks. Hij schreeuwde moord en brand, maar kwam tot rust in de caravan.

Wij vertrokken voor een weekendje en meteen na aankomst besloot meneer de camping te inspecteren en te rapporteren terwijl wij aan een wijntje zaten.

 

Wat staat er op het menu?

Onze eerste buitenlandse trip met caravan was richting Zuid-Frankrijk. Zelfs op de camping bij de Ardeche liep hij vrij rond en genoot. Soms overdag, soms 's nachts en meldde zich dan weer met een hevig geschreeuw. Wij raakten eraan gewend. Het bleef niet bij Zuid-Frankrijk. Hij heeft Belgie,  Luxemburg en Duitsland ook gezien, welke kat kan dat zeggen? Het kon niet uitblijven, het moest een keer misgaan..... en dat ging het ook. Toen wij het 2e jaar op dezelfde camping aan de Ardeche stonden was UFO niet te vinden. Wij stonden op een andere plek en wellicht was hij verdwaald? Van 's ochtends vroeg tot een uur of 11 de hele camping af gezocht en langs de Ardeche. In gedachte was ik al flyers aan het maken in diverse talen. Opeens had manlief het idee om nog eens bij de naaste camping te kijken. En ja hoor, daar zat hij onder een camper. Sindsdien hebben we hem aan het lijntje gehouden.

Uitkijken boven de Ardeche

Thuisgekomen ging het leven vrolijk, kopjes gevend verder, tot hij, na een scheerbeurt (klitten) erg mager leek. Dat vond de dierenarts ook. UFO bleek een schildkliertumor te hebben. Met medicijnen hebben we het nog een jaar volgehouden. Hij heeft mogen genieten van leuke uitjes met de caravan en lag vaak heerlijk in het zonnetje in de tuin, wij genoten van hem. 

Vandaag is UFO in alle rust in mijn armen in slaap gevallen. Ik heb er vrede mee, maar het went nooit.

UFO van Yvolara 10-10-2000 - 25-03-2019

Met zus Lotje

Op het tentdoek

Pfft, even uitrusten hoor!

Kamperen met de kat deel 2

Reizen en spelletjes

Zodra de kaarten en de boeken van ACSI en ANWB worden gepakt, zit ik op tafel.

Het feest kan beginnen!

Als Kampeer- en Caravan Kat moet ik erbij zijn. Dat begint dus al bij het voorbereiden, maar onderweg, dat is pas het echte avontuur! Mijn baasje en vrouwtje wilden mij voor het eerst meenemen in zo’n kleine reismand. Ik vond dat helemaal niks en begon te gillen en te kermen en liet, per ongeluk(expres), ook nog een poepje. Sindsdien reis ik eersteklas, lekker op de vensterbank in de caravan uitkijkend of ik doe rustig een dutje op het bed. Mijn eten en drinken staan altijd onder pootbereik. Regelmatig stoppen we onderweg, dan krijg ik een snoepje en een aai over mijn schattige koppie. 

Even de benen strekken

Langs de weg zien we hondjes die uitgelaten worden, kinderen die met een frisbee gooien. Onderweg doe ik dat niet, te gevaarlijk, maar eenmaal op de camping…... Ik ben dol op reizen en kamperen. Daarom noemen ze mij de enige echte KCK (kat), naast het tijdschrift. Er is trouwens nog een KCK, maar daarover vertel ik later meer…..

Als we op de (tijdelijke) plaats van bestemming zijn aangekomen, merk ik dat meteen. Dan gaat namelijk de mover aan. Dat geluid herken ik inmiddels direct, want dat betekend: eruit! Ik ga dan een verkenningsrondje doen om de caravan. Ondertussen zetten Mart en Simone de caravan waterpas, de pootjes worden uitgedraaid, de voortent opgezet. 

Hee kijk! Een Eriba.

Komen de stoelen en tafel te voorschijn en zitten zij(met een wijntje) dan kom ik terug. Er volgt mauwend een verslag van wat ik onderweg voorbij heb zien komen. Hoeveel Hobby’s, Fendt’s, Eriba’s, Kipjes, Adria’s en Sterckemannen ik heb gezien. Ook rijden er campers, de ene mooie na de andere. Vaak rijdt de man, de vrouw ernaast. Ik zie weinig dames achter het stuur, hoe zou dat komen? 

Mart en Simone vertellen elkaar veel over het reizen van vroeger. Als zij met hun ouders onderweg waren naar Spanje en door Frankrijk reden, gingen ze Nederlanders tellen. En daar bleef het niet bij, ze gingen ook naar ze zwaaien! Dat hoef je nu niet meer te doen, want je blijft zwaaien! Of ze gingen Dafjes tellen, ook aanhangers, of Kipjes. Tegenwoordig tellen ze Hobby’s en Fendt’s maar soms ook dakkoffers. En om alvast de taal te oefenen, wordt dat in het Frans gedaan! Inmiddels zitten ze op quatre cent quatre-vingts-six. 

Ook aan andere (bord)spelletjes geen gebrek. Wij hebben zelf geen tv aan boord, maar we zien wel campers die speciaal een bepaalde kant op gaan staan, zodat de schotel de beste ontvangst heeft. Nee, nadat wij volledig geïnstalleerd zijn, er gekookt en gegeten is, komen Scrabble, Rummicub, Triomidos, Keezen of de kaarten tevoorschijn. Gezellig en het radiootje aan. Dan komen de gesprekken ook weer over het reizen van vroeger, de nostalgie en de spelletjes. Waarbij  ‘Ik ga op reis en ik neem mee….’ favoriet was. Zo begonnen ze met: een tandenborstel, een koffer, enz. Tegenwoordig is het: ‘Ik ga op reis en ik neem mee…..de KCK-kat!’     

Kamperen met de kat deel 1

Als kampeerkat ga ik regelmatig mee.

Vertrek (2017)

Joepie! Hij staat voor de deur, de caravan. Ja hoor, de pootjes uitgedraaid, ik loop er nog een rondje omheen en dan ga ik het opstapje op. Binnen ruikt het nog net als de vorige keer. Ons huis voor onderweg. Morgen vertrekken we naar het oosten van Nederland. Het weer is goed, dus inladen. Dat gaat niet zomaar. Simone heeft een lijst met wat mee moet. Natuurlijk voor goed weer, maar ook van alles voor slecht weer.

Ik raak er al aan gewend, al mijn spullen worden ingepakt: de etensbakjes, de tekenpen, de kattenbak, kortom alles wat een vakantie- en kampeerkat nodig heeft. Een mand heb ik niet nodig, ik slaap gewoon bij het vrouwtje op haar kussen, lekker warm in haar lange haar. Niet bij de baas, die is kaal en dat is mij te koud.

Als Kampeer en Caravan Kat zal ik mij even voorstellen. Ik ben een Noorse Boskat en mijn

Controle binnen, check!

naam is UFO. Dat komt zo…. Toen ik geboren werd, was ik een klein plat pakketje. Eerst dachten ze nog dat er geen kitten in zat, maar ja hoor! Verrassing! Daar was ik dan. Omdat dit nest met kittens allemaal met een U moest beginnen, werd het UFO, als een (ruimte)schoteltje.

Jong ging ik al mee kamperen. De eerste keer in Laren, Gelderland, samen met mijn zusje, die ook bij Simone woonde. We liepen vrij rond op de camping. Door de ook aanwezige hondjes, dachten we dat wij ook honden waren en liepen mee bij het uitlaten. Veel mensen vonden het bijzonder, nog nooit gezien! Wij leerden wat kamperen was. Voortent opzetten, haringen slaan, scheerlijnen spannen, toiletemmers legen. Overdag hingen we wat rond en ’s avonds zaten we gezellig bij de vuurkorf, later in de caravan met voortent, spelletjes te doen en dan, na een gezonde dag buiten, slapen. Alles ging goed, tot die ene keer….

Zus Lotje in de boom

We zagen roodborstjes op de grond nesten bouwen, meesjes met jongen aan de gang en eekhoorntjes in de boom. Dat was leuk, wij kregen door dat wij ook in bomen konden klimmen, echte Noorse Boskatten! Boom in, boom uit. Tot mijn zusje niet meer uit de boom durfde. Ze heeft tot ’s avonds laat in de boom gezeten. Er was sprake van assistentie van de brandweer, maar iemand zei dat als ze honger zou krijgen ze vanzelf wel weer naar beneden zou komen. 

 Dat gebeurde ook, maar wel uren later! 

Af en toe zat er wel eens een muisje onder het tentzeil, die probeerden we dan, als een grote kat, te pakken! Zo ging het een aantal jaren door, naar dezelfde mooie natuurcamping. Inmiddels is mijn zusje er niet meer, helaas, maar ik kampeer nog steeds. 

En morgen gaan we dus vertrekken. De caravan wordt aangekoppeld, de kogeldruk gemeten, lichten gecontroleerd en de voordeur gaat achter ons op slot. De muizen zullen wel dansen als ik vertrek, maar ik heb een beter gezegde: Als de kat van huis is, ligt hij vast in de caravan!

Lille voor beginners (2-4 nov. 2018)

Jaarlijks gaan vriendin en ik op pad, voorheen met het argument omdat we voor het poppenhuizentijdschrift een beurs moeten bezoeken, maar tegenwoordig GAAN we gewoon.
Dit keer met de trein naar Lille, zij vertrekt vanuit Normandie en ik uit West-Friesland. Geboekt via Travelbird, echter de dag voor vertrek horen we dat ze failliet zijn en dat de reis niet doorgaat. Lekker begin. We gaan toch, na overleg met het hotel, die onze reservering vasthoudt.

Lille (Rijsel), aan de grens met België, heeft bijna 250.000 inwoners en is gesticht in de 11e eeuw aan de rivier de Deule. Na 1929 kende het een grote armoede en werkloosheid (instorting textielhandel) en later in 1980 door de stopzetting van de steenkoolwinning. Na 2000 begon de stad aan de uitbreiding van de dienstverlening, hierdoor groeide de bevolking en het toerisme (9 miljoen bezoekers in 2004 toen Lille culturele hoofdstad van Europa was).

Station Europe, met de tulpjes

Vanuit Hoogkarspel (v 5.22 u) naar Amsterdam, dan overstappen op de Thalys (v 6.17 u.), tussenstation Brussel-Midi (a 8.08 u en v 8.17 u), waarna met de TGV naar Lille Europe (a 8.52 u).
Een beeld van 3 grote tulpen verwelkomt ons, het is gemaakt (2004) door een Japanse artiest toen Lille Europese hoofdstad was.
Aangekomen brengen we de bekende rolkoffertjes naar het hotel. Dat ziet er goed uit. Een prachtige kamer en badkamer, echter de wc rolhouder ontbreekt en dus staat de rol op de vloer, beetje armoedig.



Hongerig als we zijn gaan we lunchen, in het zonnetje, hartig taartje met een wit wijntje. Zo, dat is binnen, nu wandelen!
We hebben allebei een stappenteller en zijn verbaasd als we die vergelijken. Dezelfde afstand gelopen, toch verschil in kilometers en calorieën verbruik. Raar.

We verkennen een stuk van Vieux Lille en komen meteen in een  Parijse sfeer. Mooie panden (rode en bruine bakstenen, ornamenten, neoklassiek), grote pleinen, prachtige oude deuren, toegangspoorten, parkjes en alles te belopen. In het noord-westen de Citadel (geb. in 1667 in een moerras), een militaire kazerne en nog steeds in gebruik. Er omheen een park met een dierentuin(tje).

Plein met op de achtergrond de beurs

Citadelplattegrond

Van al dat lopen en kijken, wordt een mens dorstig, dus op naar een hapje en een drankje. We scoren een GT en gaan daarna eten in een sfeervol restaurantje La Connivence, waar regionale en traditionele maaltijden worden gemaakt. We eten uitstekend, een Welsh Ch'ti schotel met Maroilles (koemelk kaasje uit het noorden van Frankrijk) en een stoofpotje. We vergelijken de stappenteller en zijn weer verbaasd.

Zwembadkunst

De volgende dag genieten we van een geweldig ontbijtbuffet om daarna alweer koffie te gaan drinken in Meert (bekend van de gaufre, vanille wafels), een theesalon waar het verleden rijk aanwezig is. Heerlijke, kunstzinnige gebakjes met tongstrelende smaken.
Met de tram gaan we naar Roubaix. Hier is het Musée de Piscine, een museum in een voormalig zwembad (1932) met figuratieve kunst. In het half uur onderweg zien we prachtige art-deco- en Jugendstill-huizen.
Het zwembad zelf is half dicht gemaakt met een vlonder en daar staan beelden op. In de kleedhokjes zien we vazen, textiel, keramiek en andere kunst (Claudel, Picasso). Aan de muren schilderijen van schilders uit Roubaix.

Terug nemen we de metro (op luchtbanden), zonder machinist (best eng), je kijkt door het voorraam zo de tunnel in, waar de tegemoetkomende metro op ons afrijdt. De stad heeft 2 metrolijnen.
Opnieuw besluiten we te gaan eten in La Connivence, waar de ober ons al herkent.

Markthal Wazemmes

Zondagochtend in Lille is stil. Daar waar de auto's (autoluw) normaal rijden, is geen beweging. We lopen in het zonnetje naar de wijk Wazemmes, voorheen een zelfstandige gemeente (tot1858), in het zuidwesten van Lille.
Tegenwoordig op zondag, bij de Halles de Wazemmes (markthal uit 1869) een levendige markt van groente, fruit, kleding en een stukje brocante. Niet te vergelijken met de jaarlijkse Braderie van Rijsel, de grootste rommelmarkt van Rijsel (1 tot 2 miljoen bezoekers, eerste weekend van september). Een nieuw jurkje maakt dit leuke weekend helemaal af.

Wat we NIET hebben gezien:
Palais des Beaux-Arts
Geboortehuis Charles de Gaulle, Rue Princesse 9
Notre Dame de la Treille kathedraal
Hospice Comtesse, 13e eeuws ziekenhuis, nu museum en tenslotte,
Musée de la Popée et du Jouet ancien (Wambrechies) en nog veeeeel meer!
Lille is een gezellige stad, alles te belopen, alleen wel met een betrouwbare stappenteller, haha!

Thalys A'dam-Brussel €44,- / TGV Brussel-Lille € 30,- (vrijdag)
Retour : TGV Lille-Br. € 19,- / Br.- Hoogkarspel € 33,- (op zondag)
Hotel Mercure Lille Centre Grand Place (2 p., 2 n. € 187,90)
Tram/metro (2 p. v.v. Roubaix € 6,80)
Méert Salon de thé, Rue Esquermoise 25-27
Musée Piscine (2 p. € 22,-)
Restaurant La Connivence, Rue de Gand 32.

Boedapest voor beginners 19-23 oktober 2017

Na Wenen, wilde ik Boedapest bezoeken. Geen idee hoe het daar eruit zou zien, expres geen verhalen van anderen aangehoord, om maar zo objectief mogelijk er naar toe te gaan. Wel ooit geleerd dat het een stad was verdeeld in 2 delen, Boeda en Pest.

Het begon al goed, vertraging door gate-computers die haperden, waardoor boarden onmogelijk was.
Bij aankomst (we hadden ons voorbereid), zouden we de bus en de metro nemen, maar er werd ons een aanbod gedaan van de shuttlebus die we niet konden afslaan. Bovendien was het al donker en we begrepen (nu al) niets van de taal. Engels bood enige uitkomst.

In het hotel, gelegen in een rustige wijk van Pest, werden we allervriendelijkst ontvangen met een welkomstdrankje. Hierna op zoek naar eten. We kwamen bij een kebabtentje, die voor weinig heerlijke wraps met kebab aanbood. De zaak zelf leek op een kantine/gaarkeuken, niet echt gezellig.

Heldenplein met aartsengel

Na een goede nachtrust en een uitgebreid ontbijt gingen we de stad in. De hop-on-hop-of bus leek ons wel wat en dat bleek een goede beslissing. Met heerlijk weer, maar wel koud (bovenin de open bus) keken we onze ogen uit.
Eerst naar het noorden, het Heldenplein, via de Andrassy Ut (een soort avenue), met aan beide kanten mooie villa's, tegenwoordig vaak ambassades of consulaten (vroeger was dit een buitenwijk voor de gegoede klasse).
 
In centrum uitgestapt en daar rondgezworven. Prachtige gebouwen, daarnaast dan weer een gebouw op instorten. Communistische bouwwerken zijn ook duidelijk herkenbaar.

Vanaf Buda uitzicht op Donau en Pest

Met de bus naar Buda, naar boven, de Citadel en het Bevrijdingsmonument. Dit beeld staat op de Gellert-berg, 14 meter hoog, een vrouwengestalte, die een palmtak vasthoudt. Het herinnert aan de strijd om Boedapest.

Station West

Verder in de bus naar beneden. Langs de markthallen met prachtige torentjes, gebouwd in 1892-1896, met keramiek tegeltjes als dakpannen, zoiets hebben we ook al in Wenen gezien.

We stappen uit bij het station West (Nyugati palyaudvar), een monument uit de 18e eeuw. Gustave Eiffel ontwierp de ijzeren constructie. Snel een hapje in West-End, een modern winkelcentrum.
De boottocht over de Donau, zat ook in het programma. De Szechenyi-kettingbrug (1849) heeft nog antieke triomfbogen en hieronder vandaan zie je meteen het gotische Parlementsgebouw.

Parlementsgebouw

Zo varen we verder, met prachtig weer, om het eiland Margit in de Donau en weer terug. Lopend, langs de synagoge (Moors-Byzantijnse stijl, met keramiek bekleed gevels prachtig!), gaan we echt Hongaars eten. Een schotel voor 2 met allerlei vleesgerechten, salade, aardappeltjes, kool en zuur. De restjes nemen we mee in een doggybag, om het aan een zwerfster te geven. In elke grote stad aanwezig: mensen in parken, op matrasjes, MacD. bekertjes voor geld, soms met drank, vuilniszakken om zich heen bij regen. Mensonterend. Vreselijk.

Het IJzeren Gordijn

De volgende dag beginnen we om de hoek. Hier staat het "TERROR" house, met een wand vol foto's van slachtoffers van de Hongaarse Revolutie in 1956. Maandag 23 okt. is de herdenking, Dag van de Revolutie. Rond dit huis en de boulevard worden dranghekken neergezet. Een grote groep politie (Rendorseg) staan erbij. We maken nog een foto van "Het IJzeren Gordijn", een kunstwerk.

Fotogalerij slachtoffers 1956

 

Markthal entree

Met de Funicular (tandradkabeltrammetje) gaan we de berg weer op naar Buda, naar het kasteel en de tuinen. Aan de achterkant zien we in de diepte Buda liggen met betonnen flats uit het communistische tijdperk.
We nemen de bus naar de markthallen, waar we al eerder langskwamen. Binnenin blijkt er een geweldig aanbod te zijn van paprika's, paprikapoeder, pasta, honing, saffraan, groenten, vlees e.d.

Markthal interieur

Paprika e.d.

's Middags eten we echte goulashsoep en lopen langs 1 van de grootste synagoge's van Europa. Op de binnenplaats een treurwilg vol zilveren bladeren met namen van gevallen Joden. Opmerkelijk, in het net uitgegeven boek van Dan Brown 'Oorsprong' komt deze synagoge voor.
's Avonds een pizza op de hoek. Allemaal niet duur en lekker. Allervriendelijkst personeel.

Entree Szechenyi bad

In Boedapest moet je toch eens een keer in zo'n bad hebben gelegen.... vandaar dat we de volgende dag, lopend, naar het Szechenyi bad gaan, door het stadspark, waar toevallig een foodmarket is (leuk voor de terugweg).

Kleedhokjes

uitgang bad

Binnen zien we baden met water uit een bron van 1246 m. diepte met een temperatuur van 76 graden. Spa en wellness, massages, pedicure, alles bij de hand. Een geur van ijzer hangt om ons heen en na anderhalf uur dobberen vinden we het wel genoeg. Terug naar het park en een hapje.
Met de metro (rode lijn) gaan we onder de Donau door naar de Gellertberg. Hier ligt het andere bekende spa-bad: St. Gellert. Indrukwekkend oud gebouw met art-deco versiersels. In de berg boven, zit nog een klein kerkje. Vandaar kijk je uit op de Donau en Pest en zo zien we een (vreedzame) demonstratie met fakkels van enkele honderden mensen. Wellicht voor herdenking van de gevallen slachtoffers van 1956? Morgen is de Dag van de Republiek, dus dat heeft er ook mee te maken.
We lopen over de Frans-Jozef brug terug naar Pest, eten wat tapas en gaan met de metro terug, vooral omdat het regent.

De volgende dag, Dag van de Republiek, staan er nog meer busjes en agenten op de Andrassy ut. Het blijkt dat de president een woordje komt doen....weinig "gewone" mensen op de been, zegt dat iets?
Deze bevolking heeft al zoveel meegemaakt, zoveel overheersers, de Perzen, Etrusken, Romeinen (de baden), de Hunnen, Finnen (taal lijkt op Fins), Magyaren (kern van de Hongaren), Oostenrijkers (Habsburgers), Turken, Duitsers, Rusland en dan nu in de EU, maar nog geen euro's. Ik ervaarde de mensen als erg vriendelijk, maar op hun hoede (wellicht overblijfsel van het communisme). De stad zelf heeft 2 gezichten, enerzijds prachtige, herstelde gebouwen, anderzijds wijken waarin veel gesloopt is, de gebouwen grijs zijn en op instorten staan.
Met de bus was ideaal, je ziet veel, krijgt uitleg (kan in 48 talen!) en je kunt uitstappen wanneer je wilt. In vier dagen is alles te zien. I've seen it.



Geboekt via Travelbird, vlucht en Six-Inn Hotel (Rozsa utca) 4 nachten, 2p. incl. ontbijt € 640,50
KL1977 Amsterdam 14.25 uur - 16.20 uur Boedapest (vertraging 1 uur, ivm gate-computer defect)
KL1978 Boedapest 17.05 uur - 19.15 Amsterdam (vertraging 3 kwartier, ivm late aankomst toestel)
Shuttlebus € 36,- retour 2 p. naar hotel en van hotel weer naar vliegveld.
Ook mogelijk met bus 200E en overstappen op metro.
1 Euro = 272,3867 HUF/ 316,93 HUF
Toeristenbelasting: € 6,87 4 nachten, 2 pers.