De zomer op je huid

Ik kan me nog herinneren dat we vroeger mooie, lange, warme zomers hadden, of is dat jeugdsentiment? Maar voordat het zomer werd wilde mijn moeder al bruine benen hebben, voor onder dat leuke, nieuwe jurkje. Nu had ze ooit eens gelezen dat je dan of veel worteltjes moest eten, of worteltjes schaven en dan het sap opvangen. Enfin, wij aten dagen wortelsalade en worteltjestaart. 's Avonds nam ze dan het wortelsap en deed het over haar benen. Tot dagen erna vroeg iedereen wat er toch met haar handen was, die zagen er nogal oranje uit en niemand die naar haar benen keek!

Nu ik in Engeland ben kijk ik graag in winkels naar het assortiment. Zo kwam ik in een "koopjeswinkel" een pakketje zelf-bruinende doekjes tegen. In Nederland is de zomer al bijna over, het leek mij daarom wel een verantwoorde aankoop van 1 pond, om dan toch met bruine benen rond te lopen, onder dat leuke, nieuwe jurkje.

Samen met vriendin J. voorzichtig eerst een arm uitgeprobeerd en zij een been. En ja hoor! Na een uur zagen we duidelijk verschil: we kregen een tintje. Terwijl we het volgende doekje pakten voor het andere been en arm, besloot ik toch even te lezen wat er nu toch op die doekjes zat: Acid this, Acid that en andere enge benamingen. Misschien gaan we wel licht geven vanavond. Zal ik dan morgen toch maar een pond worteltjes kopen?

De klad er in

Soms heb je andere prioriteiten. Huishouden, huisdieren, eten koken, tuin bijhouden, jam maken, sociale contacten bijhouden, op reis gaan...
Wacht eens even... Was dat niet het uitgangspunt? Een blog bijhouden als ik op reis ben?
Verdikkie, bijna vergeten, maar ik ben op reis, dus nu mag ik schrijven!

Sinds december vorig jaar heb ik een rondje Great-Brittain gedaan: eerst een paar dagen met D&D naar Ierland, een auto gehuurd, bijna niet meer uit een greppel gekomen, maar wel the ring of Kerry gereden. Veel gezien van het landschap, de mensen en de ruige natuur.
Daarna, in juni, met mijn vriendje, naar Schotland. De eilanden (Sky, Isla, Hebriden), de Hooglanden, de heftige kusten, alles met eigen auto langs B&B's. Prachtig.
En nu, vrij onverwacht, naar Yorkshire, waar vriendin J. verblijft. Op weg naar haar, ga ik met een bus van het vliegveld, door Bradford, naar Shipley en zie de Yorkshire Dales. Mooi!
De heuvels met hun patchwork dekens, de heggetjes, de niet-gemetselde stenen muurtjes, de huisjes met tuinen vol rozen en blauwe hortensia's, hoe krijgen ze het voor elkaar?

En in september nog even naar Wales, maar daarover later meer...
Dus toch een goede reden om dat blog te hebben, terwijl ik al dacht dat de klad er in zat!

Kersen

Het zijn van die dieppaarse tot bijna zwarte vruchten, met een glans op hun hoofd. Ze hebben een lief karakter en als ze eenmaal van de boom en gewassen zijn (vogelshit) geven ze hun geheim prijs: een heerlijke, sappige, zoete smaak waarbij je smaakpapillen trillen. Jaaaa, dat zijn KERSEN!

Zo kreeg ik 2 kistjes, B-klasse kersen. De AA-klasse gaat naar de veiling en de A-klasse wordt bij de fruitteler aan de straat verkocht. Ze worden iedere dag geplukt en uitgezocht. Kleine, te grote, te onrijpe kersen, of zij die een plekje hebben worden B-klasse. Iedere kers wordt met de hand gekeurd en op het oog uitgezocht. Een geduld werkje.

Bij mij gaan ze in de teil, worden gewassen en daarna krijgen ze de kersenontpitter op hun kop. Zo gaan er honderden door mijn handen (en een paar apart en in mijn mond, want de verleiding is groot!). In de pan met elkaar op het vuur en koken maar... ondertussen denk ik aan mijn eerste ontmoeting met die prachtige vruchten; als oorbel aan de oren van mijn moeder, zal ik ook even? 

Frambozen plukken

Na een heftige regenbui is het eerst: naaktslakken zoeken! Die glibberige, enge beesten gaan na regen over het gras richting moestuin, maar voor die tijd belanden ze in de groene bak. De (huis) egels lusten alleen de huisjesslakken, de naaktslakken schijnen giftig voor hen te zijn, nooit geweten.

Dan zie ik de toppen van de frambozenstengels bijna doorbuigen van de vruchten. Vol hangt het met rijpe frambozen, ooooh, heerlijk, wat een overdaad! Ik begin te plukken bij de gele/witte frambozen, vol sap en heerlijk van smaak, allemaal kleine, gouden bolletjes. Het zijn er nog niet zoveel, er kan amper een potje jam van gemaakt worden. Dan stap ik, hebberig, tussen de rode frambozen. Jeetje, dit is teveel, ik red het niet met 1 bakje. Gauw terug naar de keuken, nog eentje erbij gehaald. Al snel zit die ook vol en ik ben nog niet eens op de helft. Ik sta er helemaal in, van alle kanten omringen de stengels mij, zelfs boven mijn hoofd! En er hangt zoveel, ik kan het niet in 1 hand vasthouden, bovendien staat het bakje te ver weg, wat nu? Weet je wat? Ik eet ze gewoon op!

Rijkdom

Oh, wat een weelde, zo te wonen, het zonnetje op je bolletje en vruchten plukken!
Net las ik de blog van vriendin D. en die heeft ook al jam gemaakt. Eergisteren, gisteren en vandaag (witte)frambozen en aardbeien geplukt, ik moest het zelf doen, Hoofd Pluk zit in het buitenland. Neem je ze aan, zijn ze op het cruciale punt niet aanwezig!?!?
Ook nog even achter de laptop, foto op het blog, bedankt volgers!
Enfin, vruchten gewassen, gekookt, potjes gevuld en dan: de "plop"- geluidjes uit de keuken als je even zit bij te komen, met een krantje in de huiskamer.
Dat is genieten en rijkdom!

Nieuwe tijden, nieuwe middelen

In de vorige eeuw kregen we elektra, de computer, de mobiele telefoon en vooral nuttige apparaten; wasmachine, vaatwasmachine, magnetron enz. Wat zal deze eeuw brengen?

Zelf ben ik begonnen aan de iPad, handig, nuttig en al bijna onmisbaar. Heb ik nog meer nodig? Ik lees wel eens over nieuwe middelen; een robot voor het huishoudelijk werk (een stofzuiger die zelf zuigt, een grasmaaier die zelf maait), een walking fridge, waar heb ik zelf nou behoefte aan? Een iPad die nog sneller is of lichter? Binnenkort een opvouwbare iPad? Geen idee.... maar het maakt het leven makkelijker.

Makkelijk wel, maar simpeler? Hoe moet ik nu foto's op dat $%#$%&*!!! blog zetten?