7 sept 2013 Italie: Pisa, Lucca, Montecatini Alto, San Gimignano, Volterra.

Zaterdag, 7 september 2013

Zeg Pisa en je denkt scheve toren en ja hoor, hij is nog net zo scheef als in 2003, toen ik hem voor het laatst zag. 

Jammer van die stellages...

Samen met de Dom (1063), het Baptisterium (1152-1284) en de Campo Santo begraafplaats, staat de Torre Pendente op het Campo dei Miracoli (het veld der wonderen, omdat de witte gebouwen (Carara marmer) lijken op te rijzen uit de groene grond), wat net lijkt op een wonder.

De bouw begon in 1173, bij de derde verdieping begon hij te hellen, de bouw heeft toen een tijd stilgestaan, later is toch besloten hem af te maken. In de 3e verdieping zit dus ook een knik, in de hoop dat het niet zo zou opvallen. Nog steeds is men bezig met "het probleem" op te lossen. Zo hebben er stalen kabels gespannen gezeten tussen de toren en de gebouwen er achter. Er is gedacht om een andere toren er tegenaan te bouwen, zodat de scheve toren er op kon leunen. Ongeveer 10 jaar geleden is er stikstof in de bodem gespoten, om de grond rustig te krijgen, a.h.w. te bevriezen. Ook is er beton gestort. Door de moerassige ondergrond en slechte fundering (slechts 3 meter diep) staat hij 5,4 meter uit het lood, hoogte 54,5 m). Maar wat zou Pisa zijn zonder scheve toren? Grappig om te zien: al die mensen die op de foto willen alsof ze de toren willen tegenhouden. Zo "not done" (volgens een fotoblad).

Lucca, Middeleeuwse vestingstad met een rechthoekig stratenpatroon (geboorteplaats van Puccini, componist van de opera's Boheme en Madame Butterfly), was een oude kolonie van Rome in 180 v. Chr. Omgeven door zware muren van rood baksteen, geven ze de stad een oude sfeer.

Door de nauwe straatjes gingen we naar de kathedraal; San Martino (Sint Maarten)uit de 11de eeuw. In de voorkant zit een bouwfout, er zouden 3 dezelfde bogen in moeten zitten.

Let op die rechterboog!

Men begon vanaf de linkerkant naar de klokkentoren te bouwen, toen bleek er te weinig ruimte over te zijn, dus de laatste boog gewoon maar kleiner gemaakt. Rare jongens, die Romeinen (Asterix en Obelix). Op zoek naar Het Ronde Plein zwierven we verder en kwamen bij de kerk San Michele in Foro, naast het Forum (het stadsplein), prachtig, maar we moesten verder... En ja, daar was het Anfiteatro (zo spel je het, met een n) Romano. Er is niets meer over van het oude amfitheater, de stenen werden gestolen en ergens anders gebruikt. Zo bleef over het Piazza del Mercato, bebouwd met middeleeuwse huizen die rond de muren van het theater stonden, zo zie je nu nog hoe die vorm was.

Als laatste gingen we deze dag naar Montecatini Alto, een schattig bergdorpje, bekend geworden door de Thermen, maar wij gaan met het treintje (funicolare) naar boven

 en genieten van een geweldig uitzicht en een kerk die wel heel bijzonder is ingericht. 

Zondag, 8 september 2013

Rustdag, camping, zwembad.

Campingleven: Overdag fluisteren en geen overlast willen bezorgen, terwijl je de senseo van de buurman hoort pruttelen en je precies weet wanneer en wat iedereen eet. 's Avonds doet iedereen een spelletje, je hoort de dobbelstenen rollen en de pionnen schuiven. 's Ochtends de potten Calve en pakken Venz op de tafels. En we geven iedereen een bijnaam. Zo heb je "de Belgen", u begrijpt wel waarom. Dan is er een stel die de hele dag achter hun laptop en iPad zitten, het internet-stel. En dan hebben we schuin tegenover ons een dichtbehaarde buurman, vanaf zijn enkels tot aan zijn nek een vacht die je nog niet met 10 lasers weg kunt krijgen. En dan nog in blote bast rondlopen ook, dit kan echt niet meer in 2013, dat is dus KingKong.

Maandag, 9 september 2013

Via een mooie, landelijke weg naar San Gimignano, waar we plaatsnamen tegenkomen als Poggibonsi, maar ook Sambuca.

San Gimignano

San Gimignano, de stad van de prachtige torens, is een Middeleeuws stadje. Er stonden ooit 76 hoge torens (13e eeuw), nu zijn er nog 14 over. Ze dienden als privé-fort en stonden voor rijkdom van hun eigenaar. Dit stadje is echt een toppertje! Zo mooi authentiek, daardoor massatoerisme, jammer, maar dat hoort hier erbij. Het lijkt een soort Volendam van Toscane en toch de moeite waard. Veel leuke winkeltjes met lokale wijn, olijfolie, kunstnijverheid en zelfs wildzwijn-producten (La Buca). En het beste ijs van de wereld, ze staan in de rij! Wij nemen een heerlijke lunch, wit wijntje, zonnetje, terrasje.... We hebben het weer voor elkaar!

Arco Etrusko

Hierna brengen we nog een bezoek aan Volterra, een Etruskische stad met muren uit die tijd. Er wordt in de buurt albast gewonnen en we zien winkeltjes en ateliers waar dit te koop aangeboden wordt. Oude opgravingen bij de muur en de Arco Etrusko zijn ook bijzonder. Deze boog is deels Romeins, alleen de zwaar verweerde koppen en de zuilen van basaltsteen zijn uit de 6de eeuw.

Terugweg is waanzinnig! Het begint als we de parkeergarage uitrijden. Een Italiaan voor ons, met grote auto en nog groter ego, stopt zijn auto voor de uitrij-slagboom en stapt uit, gaat naar de betaalautomaat om te betalen! Hoe arrogant kun je zijn? Natuurlijk begint iedereen te toeteren en te foeteren!

Hierna via kronkelweggetjes terug, waarbij opgemerkt dat, ingeval iemand zijn schokbrekers wil controleren, men vooral hier moet gaan rijden, want van wegenonderhoud hebben ze hier nog nooit gehoord. We stuiteren door schattige dorpjes met de zon bijna achter de bergen, wat een heel mooi sfeervol licht geeft. Oja, zien we nog een bruggetje in een dorp, met oude vrouwtjes die staan te kwekken... Wij concluderen dat dat de bijeenkomst is van de kansloze, oude weduwen van het dorp. En even verderop, in een ander dorp, een aantal bankjes met oude mannetjes. Als we die nou eens ....?