26 mrt 2012 Barcelona voor gevorderden

26 mrt-30 mrt. Natuurlijk ben ik niet voor het eerst in Barcelona. Vorig jaar al even gesnoven aan deze prachtige stad tijdens de cruise in de Middellandse Zee.

Het onderkomen nu, hotel San Agustin, ligt achter de Ramblas, dichtbij de metro. Hoofd Reisleiding heeft voor een 5-daagse Barcelona Card gezorgd, voor metro/bus en korting op culturele hoogstandjes. Later zou blijken dat we dit weinig gebruiken (voor de volgende keer; niet nemen). We eten de eerste avond op de Ramblas voor 7 euro, 3 tapaz en een pizza Margaritha, niet te eten.

Ramblas met mozaïk van Miró

Barcelona, is gesticht door Romeinse kolonisten, om de strategische ligging (bergen rondom) en de rivierverbindingen met het binnenland (handel). De stad ligt in Catelonië en men spreekt er Spaans en Catelaans.

Casa Milà, Passeig de Gracia nr. 92

Woensdag 27 mrt. vertrokken we (metro), bij een bewolkte lucht, richting Park Güel, ontworpen door architect Antoni Gaudí (1852-1926), als nieuwe parkwijk in Barcelona. De golvende, veelkleurige betegelde bank, de zuilengalerij, de draakfontein, het vergezicht op de stad, haven, Sagrada en het modelhuis (woonhuis Gaudï, bezocht) zijn onderdeel van de opdracht voor Eusebi Güel geweest.

Hierna lopen we, zwervend, helemaal door het centrum, eerst langs Casa Milà (La Pedrera, niet in geweest) dan naar Casa Batlló, ook door Gaudí gebouwd; of beter; gerestaureerd, het huis bestond al, hij heeft er 2 verdiepingen opgezet en de kromme lijnen, de kleurige bekleding en het dak met de verschillende schoorstenen erop gebouwd. Geweldig, wat had die man een verbeelding! De lichtinval, de ventilatie en het golvende interieur zijn echt bijzonder.

                                       Detail huiskamerdeur  Batlló                      

Gaudí werd geïnspireerd door de natuur, hij keek naar bomen en insecten en nam veel daarvan over in zijn ontwerpen. Hierna terug naar de Ramblas en gegeten dichtbij het hotel.                          

Donderdag 28 maart gaan we meteen naar de Sagrada Familia, dat opvalt door de pretenties en grootte binnen Barcelona. In 1883 kreeg Antoni om de, net begonnen, bouw van de kerk op zich te nemen. Dit levenswerk heeft hij 43 jaar begeleidt en de laatste 10 jaar van zijn leven wijdde hij uitsluitend hier aan. In 1926 stierf hij, na een aanrijding met een tram en hij ligt in de crypte van de kerk. De tweede kathedraal van Barcelona is een kolos, die aan de horizon opvalt door zijn enorme torens. Binnenin val je van de ene verbazing in de andere... zo groots, zoveel licht en zo bijzonder! Wij hebben het geluk dat we op tijd zijn en mogen voor 10 uur in de crypte, waar Gaudí ligt. Oh, hier komen maar weinig... Dan gaan we naar boven, in de rij voor kaartjes.            

Graf Gaudí, crypte Sagrada

Vorige keer (okt.'12) was de entree € 14,30 en nu (28mrt'13) is het €13,50 rara? Enfin, we gaan het museum in (half onder de kerk) en zien daar een tentoonstelling over Gaudí en de natuur. In de Sagrada lopen honderden mensen zich te vergapen aan alle details en bouwtekeningen. Wat opvalt zijn de beuken in het middenschip, die lijken op bomen (zijn inspiratie). Wat een licht in die kathedraal! En nu zijn er weer meer delen klaar dan vorig jaar.

Het is mooi weer en we wandelen de Sagrada uit, richting het oude ziekenhuis, Sant Pau, een Art-Nouveau gebouw (uit 1401 en op World Heritage Site), helaas in renovatie en we mogen er niet in. Dan maar wat foto's van de buitenkant voor het album en dan moet ik nog maar eens terug... zucht.
We lopen weer terug naar het zuiden, komen de Arc del Triomf en overblijfselen van de Romeinse stadsmuren tegen en eten tapas op de Ramblas. En later op de avond gaan we eten bij the Attic, erg lekker! Met uitzicht op de Ramblas (vroeger stroomde hier water richting zee), heel vervelend allemaal.

Arc del Triomf

Vrijdag 29 maart - Na alle toppers nu een dag zwerven door de stad. Place Reial, markt Boqueta (groenten, fruit, vleeswaren, vis en schaaldieren), Plaza Reial (stadsplein met zuilen galerijen en hoge palmbomen)  en tapas op de Ramblas. Het is Goede Vrijdag en er is een processie door de stad.


Zaterdag 30 maart - Met de metro naar de Mont Juïc, de berg net even buiten de stad. Met het trammetje (Telefèric) naar boven en met de kabelbaan naar het kasteel/fort. Prachtig uitzicht over de hele stad. In de verte zien we Parc Güel, de Sagrada, het Olypisch bad (1992 Zomerspelen), de haven en het vliegveld. Terug zijn we naar de Kathedraal gelopen (die was er voor de Sagrada), de oude synagoge en weer richting Ramblas. Gegeten bij de buren, erg lekker.

Zondag 31 maart - Na het ontbijt lopen we naar de haven (langs aquarium en dierentuin), waar Columbus op een 50 meter hoge pilaar staat te wijzen naar de zee.

Er is een oude en nieuwe haven en je kunt hier ook met een kabelbaan naar de Mont Juïc, de mensen staan in de rij. We drinken nog een lekkere koffie in het zonnetje op een terras en gaan dan de koffers halen bij het hotel. Met de metro en trein weer richting vliegveld.

Nog niet gezien: Museu Picasso (hier tegenover zit de beste tapasbar, door vader en zoon), Casa Mila (wel aan de buitenkant) , Palau de la Musica Catalana (wel aan de buitenkant)

23 april 2013 Dagje uit met de meisjes

Met een paar "oud" collega's heb ik nog contact, een heel waardevol contact, want werken is niet alles in het leven. Soms heb je behoefte om elkaar weer eens te zien en te spreken, dingen des levens te delen en iets leuks te doen!

Zo ook op 23 april van dit jaar. Met collega 1 vertrokken, per trein, uit Hoorn op weg naar Apeldoorn. Hier gaan we collega 2 ontmoeten, die sinds een aantal jaren in het Oosten van het land woont. Zij pikt ons op, met auto, om gezamenlijk naar paleis het Loo te gaan.  Daar is een speciale tentoonstelling: Beeld van Beatrix. 

We verdwalen in Apeldoorn, maar gelukkig, na verloop van tijd vinden we toch de parkeerplaats van ons einddoel. Geschokt kijken we om ons heen, wel 20 autobussen staan geparkeerd. Zijn al die mensen ook hier gekomen voor deze tentoonstelling?

Wat is een uitje zonder koffie met gebak? Jaja, kijk ons zitten aan onze oranje gebakjes!

Nog geen schilderij gezien, maar dat hebben we alvast binnen. We beginnen hierna in de westvleugel bij de tentoonstelling. In het kader van de 75ste verjaardag van onze koningin hebben kunstenaars zich laten inspireren, niet wetende dat ze bekend zou maken dat ze ging aftreden. Een grote belangstelling toont de interesse en waardering voor de kunstwerken. Soms bekende, soms minder bekende artiesten. Soms bekende materialen (verf, textiel, steen), soms onbekende (glas, koffiecupjes, postzegels).

  

Nespresso Bea

Deze heeft gewonnen

Postzegel Bea

Olieverf, deze vond ik mooi

Na het lopen tussen krioelende mensen en het manoeuvreren tussen de kunstwerken (te kleine oppervlakte of teveel kunst), besloten wij eens een lekkere lunch te nuttigen. Om meteen hierna te gaan wandelen in de tuinen van 't Loo, waar de wereld van de Oranjes zich vele eeuwen heeft afgespeeld.

En zo kwam er een einde aan een leuk uitje met de meisjes, waarna een ieder weer zijn eigen kant op ging.

Hopen

Sinds een tijdje hebben wij een mol in de tuin. Dat uit zich in iedere dag een verse molshoop, dan weer in het gras, dan weer in de moestuin. Nu vind ik dat niet zo erg, dat is buiten wonen, een mol hoort erbij! Net zoals spinnen en slakken. Als je daar niet tegen kunt dan moet je een appartement nemen, dan heb je hooguit nog af en toe een spinnetje.

Voor Hoofd Gras en Tuin is het een ander verhaal. Al jaren pocht hij met zijn grasveld, het is strak, groen, weinig onkruid en heeft zeker geen oneffenheden. Daar is dus nu verandering in gekomen en dat zint hem niet.

Als eerste werden hond en kat ingezet als Team Mollengravers/vangers, hetgeen al snel als hopeloos moest worden beschouwd (HOPENloos, haha!). Dit plan werd dus terzijde geschoven.  

                                                                                                                               
                                                                                   
Plan B bestond uit een gopher-trap, een klem die in Canada gebruikt wordt om grondmarmotten te vangen, die je hele grasveld omploegen. Volgens mijn Canadese broer ook zeer doeltreffend tegen mollen.
Nu ben ik niet zo het type van bloed en dode diertjes, dus aan mij is dit niet besteed. Mocht de kat of de hond toevallig een vogeltje, muisje of mol vangen, nou ja, dan is het gewoon de natuur! Maar voor Hoofd Gras en Tuin was het nu OORLOG! Hij zette de klem, veiligheidhalve met een bak erover, je wilt toch niet dat je huisdieren in zo'n klem terecht komen! Vervolgens werd er iedere morgen gekeken of er misschien een mol in zat. Stiekem hoopte ik (van het werkwoord HOPEN, haha!) dat de mol naar de buren zou verhuizen of in ieder geval de klem "zou ruiken". Maar nee hoor, de mol tartte het noodlot en groef er vrolijk op los....een hoop er naast!
Hoofd Mollenvanger was de wanHOOP nabij en ging gisteren naar de plaatselijke landbouwwinkel waar een Hollandse mollenklem werd gekocht. Uitleg op internet gelezen en daar staat ie nu:

Maar volgens mij hebben we hier te maken met een zeer intelligente mol, zo eentje die de beschijving van een klem kan lezen, meteen ziet dat dit een wanhoopsdaad is... en lachend 50 centimeter verderop een nieuwe molshoop voor Hoofd Tuin aanlegt. Ik blijf hopen....
                                                                               

Schoolreisje

Altijd spannend, op schoolreisje, op pad naar een andere, nieuwe omgeving en avonturen beleven!

Zo ook afgelopen vrijdag. We gingen met 2 wagens volgeladen met (oude) wijven op weg. Het liedje geeft wel een beetje de omstandigheden aan...

Wij, (8 frisse dames 50+) zijn de "Hemmerwijven". Een naam gecombineerd uit de beginletters van de dorpen waar we vandaan komen: Hem, Wijdenes en Venhuizen. Al jaren komen we zo'n acht keer per jaar bij elkaar om boeken, die we gelezen hebben te bespreken. Niet alleen over het boek, de schrijver, de stijl; néé, we gaan ook dieper op de zaken in: de (klein-)kinderen, het huis, de tuin, lekker eten, films, theater, vakantiebestemmingen, dorpsgebeurtenissen. Een echte leesclub!
Sinds een jaar of twee sluiten we het seizoen af met iets speciaals. Door het boek van Herman Koch: Het Diner, kwamen we op het idee om op de laatste avond lekkere hapjes te eten, die een ieder had klaargemaakt, tussen het bespreken door. Erg leuk! Zo ging het laatste boek van vorig seizoen over Portugal en die avond hadden we Portugese hapjes.

Dit jaar had juf Loes bedacht om te gaan picknicken, een stukje te lopen en een bezoek te brengen aan een museum! Zo kwamen we op deze mooie zomerdag met onze picknickkleden in de schaduw onder de bomen van een berm in Etersheim terecht...

Nee, niet in de brandnetels!

Allereerst werd de fles Prosecco opengemaakt, gecombineerd met een kaas/uientaart. Hierna volgden de salades, broodjes, mangochutney met gerookte kip, speltbrood en gevulde eitjes. Het eten werd gelardeerd met het voorlezen van enkele gedichten, o.a. van Hans Andreus.

Een andere traktatie waren de mooie vergezichten van dorpjes, koeien in weilanden, een ijverige boer die ging mesten en sloten met wuivend riet. Ondertussen vlogen de zwaluwen boven onze hoofden en kregen we bezoek van mooie vlinders. Van omwonenden en passeerders kregen we jaloerse blikken!

Aanvallen!

Inmiddels werd het tijd om te gaan wandelen. Door de weilanden, langs rustige (!), herkauwende koeien, over hekjes, vlaaien vermijdend, richting molen en dijk. Zo kwamen we op onze eindbestemming; het schooltje van Dik Trom. Hier had C. John Kieviet, als leraar, zijn boeken geschreven over deze bijzondere jongen (en dat is tie!) en daarmee een nieuwe trend gezet in het onderwijs en aanpak van kinderen.

Komend seizoen gaan we er weer vrolijk tegenaan; 8 nieuwe boeken en natuurlijk een afsluiting. Ik stel voor een laatste boek over de Malediven, schoolreisje er heen en dan snorkelen.... 

De Prinses

Er was eens een Noorse Prinses....Haar naam was Tiffany, maar werd omgedoopt tot Prinses Charlotte van Yvolara. Ze kwam bij mij wonen en liet al snel merken dat ik alleen maar haar personeel was. Hare koninklijke hoogheid wilde bediend worden en wel meteen! 
Als ik even van huis was en terugkwam, mekkerde ze hele verhalen, geen idee waar het over ging. Soms was ik ook langer van huis, of op vakantie; bij terugkomst wilde ze niets van mij weten....beledigde dame tot op het bot!

Soms ging ze op statiebezoek; een aantal keren naar de camping van vriendin Y., ze liep daar vrij te wandelen, zonder beveiliging, iedereen was verbaasd als ze haar zo zagen rondlopen. Ze heeft daar ook nog eens in een boom gezeten, ja, van hoogtes naar beneden kijken, daar was ze goed in.

Ook bezocht ze graag Amsterdam. Eerst bij mijn broer en schoonzus, waar ze, incognito, het hele huis onderzocht. Later ging ze vaak mee naar het bejaardentehuis waar mijn moeder woonde. Ze werd aanbeden door alle bewoners, zoals een echte prinses. Het aaien en kroelen leverde haar heel wat fans op!

Bij de verhuizing, naar het dorp, kreeg ze meer namen: Prinses Charlotte van Yvolara, hertogin van Hoorn tot Enkhuizen, gravin van Hem, Jonkvrouwe van de buurt. 
In de tuin ging ze op zoek naar slachtoffers en al gauw lagen die voor de deur: muizen, ratten, vogels, enfin, alles wat er voor haar koninklijke bekje kwam. Ze genóót, wij iets minder.

En toen was daar ineens DE BULT. Haar hofarts constateerde een tumor en die werd er zo snel mogelijk uitgehaald. Ze knapte gelukkig op en kon verder gaan met waar ze goed in was; mekkeren, jagen, op schoot zitten en veel liefde aan mij geven, ze had een groot hart. Mevrouw vond de winter maar niks, de zomer daarentegen was favoriet, heerlijk buiten in het zonnetje op het gras en haar personeel in de gaten houden!

Vorige winter kreeg Lottie een depressie, dacht ik. Hele dagen slapen, sloom, er zat weinig leven in. Ook dit keer kon de hofarts helpen; het bleek haar (grote) hart te zijn. Met een pilletje ging het koninklijke leven verder, ze had er weer zin in; de tuin, de tafel, mand, legpuzzeldozen, aanrecht en koelkast werden weer geobserveerd.

En toen ineens, vorige week, een dikke buik. Volgens de hofarts een slecht teken, allemaal vocht, van het hart of iets anders. Met plaspillen ging de koninklijke stoet naar huis. 
Lotje en ik hebben de hele week gestreden; pillen slikken en wat is een goede beslissing?
Afgelopen woensdag zag ik geen verbetering meer, apatisch en ze at nauwelijks, zelfs het lopen naar de waterbak was teveel. Haar spinnen en aandacht voor haar omgeving waren verdwenen, haar vrolijke gemekker kwam niet meer uit haar, inmiddels ingevallen, bekje. Ik ben gestopt met de pillen er in te duwen, geen stress meer, geen overbodig lijden...
Vanochtend is Lotje rustig ingeslapen en ik kan zeggen: ze leefde (13,5 jaar), voor haar omstandigheden, lang en gelukkig!

Lotje *10-1-2000 - ✝ 5-7-2013