Langs de snelweg, de Tok-cut-off highway, zien we allemaal leuke brievenbussen, op een lange stok over een deel van de weg hangen, zodat de postbode vanuit zijn auto de post erin kan doen, tsja, echt Amerikaans. Bij Wortington glacier (gletsjer) rondgekeken en geweldige foto's gemaakt, midden in de sneeuw, op wegniveau en toch in het zonnetje. Het is hier prachtig weer, we genieten iedere dag. Valdez, een stadje met tegenslag. In 1964 een aardbeving met 9.1 op de schaal van Richter, vreselijk. Het centrum van de oude stad is 4 mile verplaatst omdat dat precies op de "Ring of Fire" lag, een scheur in de aardkorst. Een aantal decennia later, de stad was net opgebouwd, beleefde men een nieuwe ramp.
Op 24 maart 1989 verging de Exxon Valdez, een reuze olietanker, op het Bligh Reef in de Prince William Sound. De plek is nu gemarkeerd met een rode paal die boven het water uitsteekt. De enorme omvang van de ramp (tussen de 250.000 en 750.000 vaten ruwe olie) is nog steeds te zien. Ik denk dat velen van ons zich de beelden nog wel herinneren van dode vissen en vogels onder de plakkerige olie. Het duurde 3 jaar voordat het redelijk opgeruimd was, maar nog zijn de gevolgen zichtbaar. De visstand is nog steeds niet hersteld, vooral de haring heeft nog last van de olie. Exxon heeft een schadevergoeding van 3 miljard dollar(60.000 manjaar werk) beloofd.
We eten bij een mexicaans restaurant en zijn verbaasd, want wat voor koffie schenken ze daar? Douwe Egberts! En dat in een land van Starbucks! Een man attendeert mij nog op een stel Bald Eagles in de lucht. Eerst denk ik dat ze vechten, dan dat ze dansen, maar dan vertelt de man dat ze aan het paren zijn. In de lucht? Nooit geweten.
Ja, de beelden staan me nog voor de geest, van die zwart besmeurde vogels.
BeantwoordenVerwijderenEen bakkie troost van DE doet daarna wonderen. Dus ook dáár!