Wildernis 13 en 14 juni Wrangell St. Elias McCarthy

Woensdag 13 juni: Van Tok naar McCarthy

Als je het nou hebt over wildernis en afgesloten van de wereld, dan moet je even verder lezen. We vertrokken dus uit Tok, met naast de weg de bekende Transalaska Pipeline, de 800 miles oliepijplijn vanaf het noorden van Alaska naar Valdez, maar daarover later meer.

Via de Tok-cut-off-road naar Chitina in Wrangell Saint Elias National Park. Dit park is dus bijna 2x zo groot als Nederland en Amerika's grootste nationale park en het 2 na grootste van de wereld (Groenland is het grootste van de wereld). 

Vlakbij zagen we nog de Kuskulana brug, een stalen brug van 180 m. lang en boven een ravijn van 80m. diep, gebouwd in 1910, voorheen zonder brugleuning!

Onderweg kwamen we het 3 mile Lake, het 2 mile Lake en het 1 mile Lake tegen, zo origineel! Zo noemen ze hier ook sommige straten, A-street, B-street, of 1st Avenue, 2nd Avenue... Hoe makkelijk wil je het hebben? Op weg naar McCarthy moesten we een 65 mile dirt-road over rijden, dit is dus een niet-geasvalteerde weg, gewoon modder, maar gelukkig, met onze 4wheel drive ging het niet al te moeilijk. Geen lekke banden, gescheurde olie-leidingen of gebroken schokdempers, zoals hier vrij normaal is. Gaten van 40 cm diep, overstromingen, geen wegbescherming, nee, humpie-bumpie. We zagen nog The Bridge to Nowhere, een vervallen houten constructie, een brug voor de trein naar de kopermijnen. HOOFD RESERVERINGEN had wat geregeld voor ons: Current Ridge Cabins. 's Avonds gelopen, over de voetbrug (anders is dit dorp niet te bereiken, of per plane), naar het centrum, haha! 

Het is hier bijna niet donker te krijgen, dus de avonden worden steeds langer. Hoe verder we naar het noorden gaan, hoe langer de dag duurt. Om 22.00 uur vertrokken we weer uit dit, bijna verlaten dorpje (een bende!) na een bord chickenwings en een Amber biertje.

Donderdag 14 juni, zonder internet, mobiel bereik, telefoons en t.v. We gingen vandaag naar Kennicottes mines. Met een pendelbusje vanuit McCarthy, naar de kopermijnen. Eind 19de eeuw is Alaska gekocht door de VS van Rusland (die zullen zich nu wel achter hun oren krabben met al die olie die gevonden is). Kort daarna ging men dit nieuwe land verkennen en kwam een stam tegen die koperkleurig gereedschap had. Op dat moment had men veel koper nodig voor stoommachines, scheepsbouw, treinen en elektra. Na onderzoek bleek deze hele berg groen uit te slaan van de kopererts. Met geld van welgestelde families ging Steven Burke (een mijnbouwingenieur), een ertsmolen bouwen en een spoorlijn aanleggen door de bush. Een afstand van 200 miles (ruim 300 km), bouwtijd 6 jaar, met rivieren, gletsjers, bergen, beren en bevriezing. In 1911 was de mijn operationeel tot 1938. Wij hebben een rondleiding van 2,5 uur gehad vol interessante feiten, waar ik jullie nu niet mee lastig wil vallen, dat komt wel als we de 1200 foto's gaan bekijken!